Yine ötekileştirilenlerin, dışlananların hikayesi... Toplumun sadece farklılar diye kabul edemedikleri insanları sürüklediği yalnızlık işlenmiş. Bu yalnızlığın her geçen gün büyümesi ve sonunda insanın kendine bile yabancı olması, başkalaşması, kabuk bağlaması... Kucağında bir melek taşımasına rağmen bir insanın yüzüne kapıların kapanması ya da o kapıların hiç açılmaması ne acı.
Doğumlarındaki sancıların, yaraların bir araya getirdiği İsrafil, Yusuf, Mavi, Marika ve Vasil arasındaki dostluk o kadar güzel işlenmiş ki. Bazen bir arkadaşlığın kurulabilmesi için aynı dili konuşmak gerekmez hatta konuşmadan da birbirine bağlanabilir gönüller. Kalpler birbirine açılırsa hisler birbirine ulaşırsa bu bağ daha da güçlenir.
Okurken gerçekten etkilendiğim bir kitap oldu. İşlenen konu yüreğime dokundu bazen çok ağır geldi. Yazarın dili biraz ağır ama okudukça buna da alışıyor insan Severek okuduğum bir kitap oldu, tavsiye ederim.
