Umut: "Kalemimden...": Kalemimden... Yastık Olmaz Bu Vicdandan Özünü gizleyip bir kabuğa sığdıdırdı Gizini bıraktı bir kenara baktı etrafına Çıkardı diğer yüzünü bıraktı usulca yere Yere baktı ve yüz yüze kaldı diğer yüzüyle. Bu ben miyim? diye geçirdi içinden Yoksa şu mu benim? diye döküldü dilinden Usanmışlığını aldı çıkardı cebinden Diğer eliyle anılarının bir...

Yastık Olmaz Bu Vicdandan Özünü gizleyip bir kabuğa sığdıdırdı Gizini bıraktı bir kenara baktı etrafına Çıkardı diğer yüzünü bıraktı usulca yere Yere baktı ve yüz yüze kaldı diğer yüzüyle. Bu ben miyim? diye geçirdi içinden Yoksa şu mu benim? diye döküldü dilinden Usanmışlığını aldı çıkardı cebinden Diğer eliyle anılarının bir kenarından tuttu. Beyninde geçmiş dönüp dönüp duruyordu. Baktı tekrar etrafına aldı heybesini sırtından. Oydu ipini usulca çıkardı önce vicdanını Öylece baktı, yok yastık olmazdı bu vicdandan. Attı vicdanını bir kenara derinlerine baktı bu sefer.. Yüreği geldi eline uzunca baktı şöylece Cefalardan çok sefalar işlenmişti yüreğine. Haz denizinde yüzmüş bir yüreği andırıyordu bu yürek. Dokundu tekrar yüreğine buzdan bir parçaydı sanki... Hüzün sardı her tarafı bir an ve tuttu yüreğinden ve fırlattı onu da bir kenara... Tekrar soktu elini heybenin içine Gelmedi bu sefer hiçbir şey eline İki yaş süzüldü gözlerinden Ve kendisiyle konuştu iki cümle döküldü dilinden... Koskaca bir hayat bu dedi güzel olan her şeyi biriktirmek için... Ve sordu kendine koskaca bir hayattı bu neyim var her şeyden geriye kalan... Neyi vardı evet koskaca bir hayattan geri kalan Kirli bir vicdan ve buzdan yontulmuş bir yürekten baska... Umut

··

2 görüntüleme

@MFFM ·

Düşüncene sağlık)

@hevizyz ·

Teşekkür ederim ☺️

Bu yorum görüntülenemiyor

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Umut