KADINLARA GÖSTERİLEN HÜRMETE DAİR
Kadınlara hürmet edelim, efendiler.. Kadın kısmı hürmete şayandır. Fakat ezkaza ben kadın olarak doğsaydım erkeklerin bana, sırf kadınlığım için, itibar etmelerine kızardım, hiddetlenirdim, ifrit olurdum.
Düşünün bir kere, iriyarı, enine boyuna, pehlivan gibi, pürsıhhat bir kadınsınız.. Tramvaya biniyorsunuz.. Tramvayda oturacak yer yok.. Derhal, sıska, cılız, ipince, sülük gibi, burnunu sıksan canı çıkacak bir erkek ayağa kalkıyor, size yerini veriyor.. Bu ikram ve itibar ne için.? Siz, yarım saat, yahut bir çeyrek ayakta duramayacak kadar zayıf bir mahluk musunuz.? Size yerini terk eden erkekten daha mı berbat bir haldesiniz.? Hayır.! Sadece kadınsınız.. Yani, ne kadar sıhhatli, dayanıklı olursanız olunuz, zuafadan (zayıflardan) sayılırsınız, muhtac-ı himaye addedilirsiniz.
Hani, şu erkeklik halimde bile, kadın vatandaşlara karşı gösterilen bu nevi hürmet beni igzap (kızmak) ediyor vallahi.!
Nasıl etmesin.?
Geçen gün Florya'ya gitmek üzere Sirkeci'den trene bindim. Vagonlar tıklım tıklım.. Kadınlı erkekli vatandaşlar adeta birbirinin dizinde oturuyorlar.. ''Altta kalanın canı çıksın.!'' nazariyesi; ''ayakta kalanın da.!'' cümlesi ilave edilerek, yüzde yüz hüküm ferma (hüküm süren).. Demokrasi prensibinin bu kadar fazla tatbiki insanın canını sıkıyor.!
Yer bulmak için bütün katarı dolaştım.. Nihayet tenha bir vagon buldum.. Ama nasıl tenha, içinde bir tek fert yok.! Oh.! Derhal kuruldum.. Buranın böyle boş kalmasının hikmetini araştırdım.. ''İdrak-i maali (yüksek fikirleri kavrama) bu küçük akla gelmez.!'' dedim. Tren kalktı..
Kumkapı istasyonunda biletçi bey teşrif ettiler.. Eh.! Biletimiz var.. Kimseden korkumuz yok elhamdülillah.!
Biletçi beye uzattım bileti.. O, tepeden tırnağa kadar beni bir süzdü.. Almaz almaz sıfatıma baktı.. Sonra
- Burada oturamazsınız.! dedi.
Tepem attı:
- Aman, efendim, dedim. Neden burada oturamazmışım, dedim.. Demokrasi devrindeyiz, dedim, ve bu devirde herkesin hükmü parasına, biletine geçer, dedim.. Şehzadegâna (ükümdar çocukları) hususi vagonlar ayırmak eskidendi, dedim.. Yoksa bu vagonu zenginler mi kiraladı.?
Biletçi bey:
- Hayır, dedi, vagonu kimse kiralamadı. Burası kadınlar vagonudur.. Yalnız kadınlara mahsustur.. İçeri erkekler giremez.!
- İyi ama, dedim, şimdi burada hiçbir kadın yok.. Bütün kadınlar, erkeklerle beraber öteki vagonlarda.. Hem neden onlar erkeklerin vagonunda oturuyorlar da, ben kadınların vagonunda oturamıyorum.? dedim..
- Nizam böyle, dedi..
Tıklım tıklım dolu vagonlardan birinde sıkışmaya, ezilmeye, buram buram terlemeye gittim.. Ve Florya'ya ne halde varabildim, bir ben bilirim, bir de..
Şimdi, ey kadın vatandaşlar, size karşı gösterilen bu nevi hürmet, bir hürmetsizlik değil midir.? Ve sizler ey hemşirelerim.! Ne vakit bu sakim (hastalıklı) âdetlerin ortadan kalkması için, kadınlar birliğinde münakaşaya başlayacaksınız.? Ne zaman.? Ah.! Ne zaman.?!
*
[Ben / Yeni Gün, 6.6.1931]
Sayfa 96Kitabı okudu
·
4 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.