Gönderi

Bazan, durup dururken, dadımın yakınlarının hayatını düşündüğüm oluyordu da, bilmiyorum niçin, diğerlerinin hayatı ve mutluluğu bende sadece nefret uyandırıyordu. Çünkü biliyordum, benim hayatım yavaş yavaş ve acılı, susmuş sona ermiştir.O halde niçin o sağlıklı, iyi yiyen, iyi uyuyan , iyi çiftleşen ve benim dertlerimin zerresine hiçbir zaman duymayan ve yüzlerine her dakika ölümün kanatları değmeyen o ahmakların, o ayaktakımının hayatlarını düşüneyim?
Sayfa 59
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.