Gönderi

Ölüm'ün ağızından... (Max)
...Max Vandenburg aynı zamanda hayal kırıklığına da uğramıştı. Hatta çok üzgündü. Dayısının yavaşça yatağa gömülüşünü izlerken asla o şekilde ölmeyeceğine yemin etti. Adamın yüzü fazla teslimiyetçiydi. (…) Geniş çenesi, çıkık elmacıkkemikleri ve çukur gözleriyle o kadar sakindi ki çocuk bir şey sormak istedi. Kavga nerede, diye merak etti. Hayata tutunma isteği nerede? (...) ve nihayet nefesi durduğunda, dayısı memnun gibi görünüyordu. "Ölüm beni aldığında," diye yemin etti çocuk, "yumruğumu yüzünde hissedecek." Şahsen bundan hoşlanabilirim. Böylesine aptalca bir cesaret. Evet. Bu çok hoşuma gider.
Sayfa 202Kitabı okudu
·
1 görüntüleme
nur