Gönderi
Türk edebiyatının en bilinen ve en sevilen eserlerinden biri sanırım Çalıkuşu, okumayı şimdiye kadar geciktirmiş olsam da hakkında bir çok bilgiye, hatta spoilera sahiptim. Baştan söyleyeyim, kitabın genel hatlarını ve hikaye akışını bilmem kitaptan alacağım zevki hiç azaltmadı.
Yerli edebiyattan ne zaman bir kitap okusam hayal kırıklığına uğradım (klasikleri kast ediyorum), okuduklarımın çoğunun adını bile hatırlamıyorum artık ama bu şanssız denk gelişler beni yerli yazarlarımızdan uzaklaştırmıştı ve bu zinciri kırmak için doğru kitabı seçmem gerektiğini biliyordum. İyi ki de Çalıkuşu'nu seçmişim, okurken sık sık "keşke bu kitabı daha önce okusaydım, Türk edebiyatından bu kadar uzak kalmazdım" diye geçirdim içimden.
Kitabın içeriğine gelirsek, kitap baş karakter Feride'nin ağzından anlatılıyor ve dili çok samimi, okurken içine giriyor ve kendinizi kaybediyorsunuz. Dili ve karakterin sunuluşundaki inceliklerle birlikte bu kadar samimi bir roman okudum mu bilmiyorum, Feride gerçekten sizi alıp götürebiliyor. İlk bölümleri ve hikaye akışını sevdim ancak sayfalar ilerledikçe yazarın kendini bir noktada tekrara düşmesi sıkıcı olmuş. Yine de son bölüme kadar kitabı çook sevdim ancak son bölüm sayfalar ilerledikçe kitaptan soğumadan da edemedim. Son bölümde olaylar Feride'nin gözünden değil, dışarıdan bakış açısı ile aktarılıyor ve kitap bir anda samimiyetini yitiriyor. Dilin samimiyetini yitirmesi ve olayların geldiği son nokta bir araya gelince o sayfaları okumak benim için çok üzücü oldu, böylesine sevdiğim bir kitabın bu şekilde sonlanması beni üzdü. Bu yüzden ben Çalıkuşu'nu son bölümü düşünmeden hatırlayacağım ve seveceğim.
Kitabı bitirdiğimden beri vermem gereken puanı düşünüyorum, son bölüm puanımı çok düşürse de kitabın genelini ve yazıldığı dönemi düşünerek 7/10 vermeye karar verdim.
·
43 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.