Gönderi
Gölgeler çekildiğinde, sen ‘sen’ olarak kaldığında hatta kendi gölgeni bile kovduğunda; nefes alabileceksin.
Onca koşuşturmaca, onca gereksiz insan ve incir çekirdeğini doldurmayacak düşünceleri.. Hepsi bir anlığına olsun çıktığında hayatından, işte o vakit huzur denene ereceksin.
.
Cahide Birgül yeni tanıdığım için kendimden utandığım bir kalem oldu.. Ruh mu demeliyim?
Bir eserini okuyunca tanıyabilir misiniz sahiden bir yazarı? Ya da bir resmini görüp okuyabilir misiniz aklından geçenleri bir ressamın? Bazen, çok nadir de olsa evet.
O eserde kendinizi gördüğünüzde, o renkler sizin ellerinizi de boyadıysa, o heykellerin kıvrımları sizin de nazarınıza değdiyse evet.. Tanıyabilirsiniz.
Cahide Birgül’ü tanımak benim için bir iç konuşmaydı, bir kavuşma da..
.
Babasıyla yaşayıp giden bir kadın ve o kadına gelen bir mektup. Teyze kızından, üniversite sınavını kazandığını ve ancak onlara yerleşebilirse üniversiteye gitmesine izin verildiğinden bahseden bir mektup.
Hayat aniden değişebilir. Hem de kökten.. Bazen bunun için tek bir mektup yeter. Deniz’in mektubu öyleydi.
Koltukların üzerine serilmiş beyaz çarşafların kaldırılışı gibi. Aniden kalkar tüm toz, gözünüzü yakar ama o koltukları korumanın yoludur o.. Belki de sadece içimizi rahatlatmanın bir yoludur.
Karakterimiz Deniz’i anlatırken; Deniz’i merak ederken, içindeki kurtlar zerrelerini kemirirken ben de hissettim. Son sayfasına kadar gerildim, sevdim, içim ısındı bir yandan ayakucuma kadar üşürken..
.
Dili sade ama sapa yolları da var.
Tezer Özlü’deki o karamsarlığı bilirsiniz, o yılmışlığı.. O tat Cahide Birgül’de de vardı ama içine umut karılmışı. Tam bir dip değil , o denli karanlık değil.
.
Yıldırım Türker’in Cahide Birgül’ün vefatının ardından Kaos GL’de de yayımlanan yazısı da çok etkileyiciydi.. Değinmeden geçmek istemeyeceğim kadar..
·
462 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.