An itibariyle Nazım Hikmet'i sevdiğim, okumaya devam ettiğim ve fikirlerini desteklediğim için kendime yeniden hak verdim. Dilim vardığınca anlatmaya çalışacağım. Bu bir şiir kitabı. Nazım Hikmet'in şiirlerine bakarsanız göreceğiniz şudur; en basit, en kısa şiirinde dahi memleketine beslediği sevgi, duyduğu hasret yer alır. Bir kadına yazıldığı sanılan aşk şiirini okursunuz, ithaf edilen aslında memleket çıkıverir.
.
Bu şiir kitabı manzum bir hikaye gibiydi. Bir zamanlar Britanya Hindistanı olarak geçen, İngiltere'nin sömürgesi olan Hindistan'daki gençlerin direnişi ve kavgası anlatılıyor. Benerci de onlardan biri. Çok yakın arkadaşı ve yoldaşı Somadeva ile Benerci'nin önderliğinde halk kurtuluşa doğru yol alır. Haksızlığın yeri ve zamanı olduğunu kim söyleyebilir? Dünyanın neresinde, ne zaman olursa olsun bir insana, halka yapılan zulüm, kıyım her daim vahşet değil midir? İnsan yeter ki bunlara sağır ve kör olmasın. Bu eser bana yeniden bunu söyletiyor. Anlatımı o kadar mükemmeldi ki, o kadar içine alıp götürdü ki beni, daha fazla kelimelere dökemem sanırım. Her okuyan bu denli etkilenir mi onu da bilemem. Tek söyleyebileceğim; Nazım Hikmet yazarken yaşadığını bana ve nice vatandaşa yaşatabilmiştir. Bu da kafidir sanıyorum.
