Bir yerlerden tanıdık geldi:)
“Benim zamanımda zekâ, evlilik amaçlandığında son derece olumsuz bir çeyiz sayılırdı; dönemin geleneklerine göre bir hanım durgun ve hoş bir işçi olmalıydı. Sorular soran bir kadın, meraklı, huzursuz bir eş, istenecek en son şeydi. Bu yüzden genç kızlığımdaki yalnızlığım gerçekten müthişti. Gerçeği söylemek gerekirse on sekiz-yirmi yaşlarına doğru, şirin ve oldukça varlıklı olduğum için çevremde çırpınan hevesliler belirdi. Ne var ki, konuşmayı bildiğimi gösterir göstermez, yüreğimi açıp içindekileri döker dökmez, çevremde bir boşluk oluşuveriyordu.”
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.