Beşparmak Dağları'da bir gürgen.. genç dalları yeşil. İnsanın zalimliğini henüz tatmamış ama ormanın ak sakallı meşesinin anlattıkları ile korkmuş.. korkuları rüyalarına yansımış. Köknar girmiş devreye, uykusundan uyandırmış. Kesilme korkusu ile yaşayan gürge, yaşlı kambur köknarın sözleriyle kendine yol edinmiş. Köknar diyor ki; " ... eğri büğrü olanlarımızı odun yaparlar sözgelimi, irili ufaklı parçalara ayırıp sobalarda, ocaklarda ya da fırınlarda cayır cayır yakarlar. Bir bakıma bizim ölümümüzle ısıtırlar ellerini, ekmeklerini aşlarını bizim ölümümüzle pişirirler. " ne acıdır ki böyleyiz.. nasıl bir empati kurduysam ağaçla için için yandım ağaçlar yerine. Ellerimin acısı hala geçmedi... Iyi olan ağacı mobilya mı yaparlar? Kapı olur?.. Köknar sisli bir kış sabahında mapushaneye kapı yapılmak için kesildi. Bir rüzgar sesinde geldi Köknar.. anlattı acısını... Gürgen köknarın acısıyla yıllar aldı. Sonra iki adam gelip onu da kesti kökünden. Uzun yollar aşıldı, bir marangozun bahçesinde duvar dibinde misafir oldu. Marangozun oğlu şehit oldu, marangoz dayanamadı öldü.. ağaçlar askeri birliğe satıldı. Artık gürgen, bir silahın dipçiği oluruz korkusuna boyun eğmişken bilmiyordu ki soğuk bir avluda dar ağacı olacağını.. diyor ki " odun olup yansaydım keşke cayır cayır.. " yanmamak için uzattı boyunu güzel bir mobilya olayım bari dedi. Bir bebek beşiği olayım ya da bir okul masası.. ama olmadı... şimdi içten çürütecek kendini... insanlar asılmasına şahit olmamak için çürüyüp, odun olacaktı yanmak için.. Hem okudum hem ağladım. Hasan Ali Toptaş nasıl mükemmel bir yazarsın sen. Bir ağacın dilinden nasıl anlattın özümüzü. Insan bildiğini inkar ediyor. Acımasızca katlediyoruz. Ağacı, hayvanı, insanı... Utanç dağlarında bir gürgen dalı... insan olmaktan utanıyor insan..

Ben Bir Gürgen DalıyımHasan Ali Toptaş · Everest Yayınları · 20196,7bin okunma

··

26 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

akademik amele