YARIN TEKRAR ÖZLERİM
Bugün planlarım arasında yoktu seni düşünmek.Şöyle keyfe keder nefes alıp vereyim umudu ile telaşsız bir güne selam verdim.
Her şey bir ihtimaldi.
Anladım ki ne anlamsız şu oksijen dedikleri ciddi şey. Sensizliğim tuttu yine....Tüm hüzünlü şiirler örgütlemişti dilimin altında, bu nehir kenarı hasret çekme boykotu için uygun bence, hatırlar mısın bu nehire doğru giden yolu, yol seni unutmamış besbelli, ayağının denk geldiği taşlarda bir tafra, sorma gitsin. Küskünler gelmeyişine, ağaçlardan da acımaklı bir bakış bana, yalnız geldiğime şaşırmış olmalılar. İnan’ın ben de şaşkınım.
Yanım boş, yönüm boş
Oturduğumuz bank aynı yerde duruyor sevgilim. Bir isim düşünmek lazım buraya, yalnız aşıklar durağı ne çok yakıştı aslında. Arabesk oldu biraz galiba. Olsun bana ne. Hayatta öyle değil mi?
Eskimiş ahşap kokusu var.
Dün gece yağmur yağmış olmalı, gece de ağlamış benim ağladığım kadar...Nehir taşmış, gönlüm kadar...Seni burada özlemek ne ağır şey, yüzünün şeklini çizmek sulara,alnının tam ortasında mola vermek, iki elimin arasına sıkıştırıp kafamı, sıkabildiğim kadar sıkıp gözlerimi, seni hayalimde yanıma oturtmak. Delirmenin son halindeydim sanırım. Olduğum yere mıhlanmak isteğinin önüne geçememe durumu bu. Haklı sebeplerim var. Ne kadar gitsem o kadar artıyor hasretim.
Akşam oluyor sevgilim.
Akşamın geceye olan yolculuğundan nefret ediyorum. Benim de biletimi kestiler. Geceye doğru başlayan saatlerin en tenha koltuğundayım. Gece ayrı dert, uykusuzluk ayrı, sensiz uyumak ise tam bir felaket. Başkalarına olan sabahlardan bana da olur elbet.
Bildiğim bu kadar sevgili
Artık
Yarın tekrar özlerim.
Sonay Karasu