Gönderi
Yüzyıllık Yalnızlık
Tüm zamanların en iyisi. Bir şölen. Okuduklarımın zirvesi. 2012 yılında, "Fendeon a 1 kalmışken" birdenbire ve aniden (ilginç olanı, kendi insiyatifimle) gelişen buruk bir ayrılık ertesinde, yeni görev yerimde, mevcut durum ve kendimce çözüm önerilerini düşünmekteyken, sonradan iü amerikan dili ve edebiyatında okuduğunu bildiğim fakat şu an ismini dahi anımsayamadığım gayet iyi okuyan bir öğrencim ile beklenmedik bir anda başlayan kitap sohbeti ve alış-verişi, hiç tanımadığım ve daha önce okumadığım Gabriel Garcia Marquez ile tanışmamı sağlamıştı. Okullar, bilgi alış verişi mekanlarıdır. Herkes herkesten birşeyler öğrenebilir. Meslek hayatım boyunca bunu temel prensibim edindim. Öğrencilere despot bir bilgi otoritesi ukalalığı taslayanlardan hiç haz etmedim. Onlar,daima bilimi, sanatı, edebiyatı paylaşmaya çalıştığım "arkadaşlarım" oldular. Yüzlercesine buradan tekrar teşekkür ediyorum. Bir de okumayı sevmeyen değil, sevebileceği tür yazar ve kitaplarla henüz buluşamamış kişiler var yüzlerce. Hepimiz zaman zaman bu tür yöneltmelere ihtiyaç duyuyoruz. Bu da ayrı bir sorumluluk.
Büyülü Gerçekçilik, benim gibilerin sığınma evi. Dūş gücü öylesine engin bir alan ki gerçeklikten bunalan, sıkılan ve Cemil Meriçin tanımıyla kendi fildişi kulesine çekilen mükemmelliyetçi melankolikler, rüyalarının gündüzlerde de devamını istiyorlar ama yaşanan tüm ilişkiler, yapılan meslekler, hayata karşı tüm mücadele bunu engelliyor, ara veriyor. O yüzden en mutlu anları, kitaplarına geri döndükleri o anlar oluyor.
Gaba ve yazdıkları, tıpkı Poe öyküleri gibi aslında ruhen hić te bu dünyaya ait olmayanların, tıpkı Borges gibi "ben cenneti binlerce kitaptan oluşan bir kütüphane gibi hayal ediyorum" diyenlere aradıklarını fazlasıyla sunan metinler.
9 yıl oldu okuyalı. 2nci okumayı 10 yıl olunca,seneye yapacağım. Tartışmasız şekilde okuduğum en iyi on eser arasında. Albay Aureliano Buendia yı ve işliğini, ağaca bağlanıp ağaçla bütünleşerek yokolup gidişini, ursulayı, amarantayı, güzel remediosu ve tabii ki efsanevî Mocondoyu, yıllar geçse de unutmamız mümkün değil.
İyi ki vardın, iyi ki yazdın iyi ki yazdıklarına ulaştık GABA.
Son olarak,
Gaba: "çullukların gecesi" adlı öyküsü için, "Yüzyıllık yalnızlığa değişmem" demişti.
·
21 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.