Judith Malika Liberman
Kitabımız 40 haftaya 40 masal mottosuyla, okuduğumuz her masal ve devamındaki "hayatı güzelleştirme" önerileri ile 'yolda olmaya' yönlendirmekte.
Masalları okurken bazılarında "saçmalık", "bundan bu anlam nasıl çıkar ya", "şimdi bu kahraman iyi birşey mi yapmış oldu" gibi tepkiler verdiğim oldu açıkçası. Ama bu, masaldan ne anlayacağını bilmeyen, kalıplaşmış, yetişkin gibi düşünen (..) şaşmaz (!) bir mantıklı (?) bakış açısına sahip olan benden kaynaklı imiş.. Kardeşime masal anlatmaya (veya uydurmaya) niyetlendiğim her seferde "şöyle desem bu ufaklık bundan ne çıkarır, sonuç anlamlı olmalı, kötü davranışları örnek alabileceği olumlu bir yan olmamalı, örnek karakter hiç hata yapmamalı, ideallere (!) uygun kahramanlar olmalı.." diye düşünmekten, basit bir masal anlatmayı veya uydurmayı bile başaramıyordum. Oysaki herşeyi kontrol etmeye çalışan bende imiş yanlışlık. Oysaki hayat, iyisiyle kötüsüyle, kişilerin hatalarıyla şekillenerek çirkinleşen veya güzelleşen, iyilik yapan kötü insanlar ve kötülük yapan iyi insanlar ile dolu olan bir yermiş. Hayattan çıkardığımız dersler, hayata nasıl baktığımız ile ilgiliymiş. Aynı masallardaki gibi. Masallara baktığımız gibi. Ana resmi, temel işaretleri görmeyip ayrıntıda boğulduğumuzda çirkinleşirmiş hayat, masalların saçma gelmesi gibi..
Bu kitap bana bunu farkettirdi tam olarak..
Hayat, bir masal gibidir. Veya masallar, kısa kısa hayatlar gibi. Hayatın kendisi de çok uzun sayılmaz zaten. Nerde nasıl bir sürpriz ile karşılaşacağımızı bilmeden okumaya, dinlemeye başlarızya masalları, yaşamak gibi.. Hayatın sürprizlerini görmek için açık bir zihinle geniş bir kalp ile akıştaki işaretlere bakmalıyızya sakince müdahalesizce önyargıdan uzak şekilde, masal okur gibi..
İşte bu kitap bana bunları fısıldadı tam olarak..
İngiliz pedagog Donald Winnicott'ın oyun üzerine yaptığı araştırmalarda ulaştığı sonuçlar geldi aklıma, kitabı okurken. Winnicott'a göre oyun, çocuğun hayata hazırlığıdır. Oyun oynarken büründüğü roller ile hayata hazırlanır. Oyuncağına bağlılığı ile hayata bağlanır, var olduğunu keşfeder. İşte bu yüzden derizya çocukların oyunlarından, karakterlerine ve düşüncelerine hatta sıkıntılarına travmalarına ulaşabiliriz diye. Belki masallarda yetişkinlerin oyun alanı olabilir. Anlatacağımız bir masal veya anlatamadığımız, bir masaldan anladıklarımız veya anlayamadıklarımız, oyunun çocukta ortaya çıkardıkları ile eşdeğerdir yetişkinlerde.. mümkün mü? Sadece bir fikir..
Dünya bir oyun ve eğlence yeridir. Kur'an'da bu konuya dair yer alan ayetleri, oyun üzerine yapılan psikolojik araştırmaları, masallar üzerinden ortaya atılmış teorileri düşündüğümde; mitlerin, efsanelerin, yani masalların; insanların hayatı, dünyayi, evreni anlamak, zihinlerindeki felsefî soruları yanıtlamak için ortaya çıktığını da düşününce... bu yazı uzar gider.
