çocukken şuan olduğumdan daha meraklıydım ve daha çok kitap okurdum. haliyle aklımda sürekli sorular döner dururdu, ben de hevesle heeppsini babama sorardım:) o da çok doyurucu ve enfes cevaplar verirdi. gözümde babam "dünyanın en bilgili insanı"ydı, eh evimizde de salonun duvarını boydan boya kaplayan kütüphanesi vardı. öyle ki kütüphane tamamen dolu olduğu halde kitapları sığmamış, sığmayan kitapları annemle beraber karton kutulara koymuşlar öyle saklıyorlardı. o kütüphanedeki kitapların hepsini üniversite çağlarından beri okumuştu! 7-8 yaşlarında küçük bir çocuğun gözünde böyle bir baba dünyanın en bilgili insanı olmasın da ne olsun? sürekli beyin fırtınası yapardık, Endülüs'ün hikayesini, Tarık Bin Ziyad'ı ilk defa babamdan öğrendim, 7 yaşındayım ve çinden, amerikadan, dünya gündeminden bana bir şeyler anlatırdı. Bundan olağanüstü bir keyif alırdım. gel zaman git zaman ben büyüdüm, babam da yaş aldı tabii ve artık eskisi kadar ilgilenemiyordu işlerinin yoğunluğundan dolayı bizlerle. Hâlâ konuşmak istediğim birçok konuda yeterince doyurucu sohbetler etmemize rağmen çocukluğumdaki kadar fazla vakit geçiremiyorduk. Dolayısıyla artık ben de kafama takılan soruları babamla değil de kendi kendime ya da kitaplarla çözer oldum.
geçenlerde babama bir yazar adı sordum; küçüklüğümdeki gibi babamın bana fikir vereceğinden emin bir şekilde "baba bu yazarı tanıyor musun, hakkında ne biliyor ve ne düşünüyorsun?" dedim. Cevap almayı bekliyordum ve "ilk hangi kitabını okuyayım" diye sabırsızlıkla soracaktım ki
babam da, "ilk defa duydum o kim" dedi.
Aslında bilmemesi çok olağandı ama benim gözümde babam hâlâ "sorduğum her sorunun cevabını bilen" biri olduğu için büyük bir şaşkınlık yaşadım. Biraz düşündüm...sorduğum sorulara babam artık yanıt veremeyince anladım ki ben gerçekten büyümüş ve farklı ufuklara yelken açmıştım.
bu da böyle bir anımdır.
hâlâ 6-7 yaşlarımda babamla olan o ilişkimin, bana anlattığı şeylerin, vakit geçirmemizin şu an yararlarını görüyorum. çocukluk çağı bir insanın hayatındaki en önemli çağdır. insan beyninin en hızlı gelişme kaydettiği yaş aralığı 0-6 yaştır. ve insan çocukluğunda ne yaşadıysa geri kalan hayatındaki davranışları, düşünceleri, güdüleri genetikle beraber çocukluktan kalma deneyimlerle şekillenir :)