Artik şunu öğrendik. Atsiz okurken bütün ön yargılarımızdan kurtulmamız gerek. Yoksa hiç bir şey anlayamayız kitaplarından. Yıllarca bu ülkede yazara yapılan kötü niyetli her türlü yaklaşıma rağmen yükselişi durdurulamamistir. Bu nedenle ben dahi yazarla tanışmakta çok kaldım. Inaniyorum ki yeni nesil onu bizden cok daha iyi anlayacaktir. Dönelim Ruh Adama. Uzun zamandır beni böyle derin düşüncelere sevkeden kitap okumamıştım. Hatta biraz abartı bile olsa Suç ve Cezadan bu yana bu kadar derin bir psikoloji ile karşılaşmamıştım. Defalarca kitabı kapatıp uzun uzun düşündüm. Aslında hikaye çok ihtişamlı değil de yazarın bunu okuyucuya veriş tarzı kitabı sıradanlıktan çıkarıp doruklara taşıyor. Belki de hepimiz geçmişteki lanetlerimizin bedelini ödüyor olabiliriz diye düşünmeden edemedim. Bir de kitapta kullanılan isimler de öyle sıradan seçilmemiş ve hepsinin ardında temsil ettikleri bir kitle ya da olay var. Bunların bazıları kitapta doğrudan açıklanmış olmasına rağmen bazıları da okuyucunun idrakine bırakılmıştır. Onu anlamamız için Atsiz açıkladıkları ile yol gösteriyor. Bence Anlatılanların tamamı Selim'in ölüm döşeğindeyken anılarına dayali olarak gördüğü rüyalardan ibaret. Dolayısi ile de Beyaz Gemi kadar bir sembolizm şaheseridir. Iki kitabın arasındaki zaman farkını bilmiyorum ama son derece benzer tarafları da var bence. Değinmek istediğim bir başka nokta da cumhuriyetin kuruluşundan beri tehlike olarak görülen düşünce suçunun on plana çıkarılmış olması. Üstelik bu durumun dönem dönem taraf gözetmeksizin kurban aldığı ve almaya devam ettiğidir. Atsiz yazarken ne vurgulamak istedi bilmiyirum ama bu konu kitabın en önemli konusu bence. Bir de neye inandiginizdan ziyade ne hissettiğinizde önemli olan diyor. Yani insan bazen düşündüğü ve inandığı şeylerle ters düşebilir. Bence bu da kişinin özgürlüğü ile ilgili bir durum. Son olarak bu kitabı bu kadar geç okuduğum için ne kadar uzulsemde olgunluk olarak en uyi zamanin bu oldugunu dusunuyorum. Çünkü kişiye her on yılda bir değişik anlamların çıkarılması muhtemel bir kitap. Atsız'ı rahmetle anıyor, böyle bir eser için şükran duyuyorum. Aslında en cok merak ettiğim Atsız bu kitabı yazarken acaba ne içiyordu?

Ruh AdamHüseyin Nihal Atsız · Ötüken Neşriyat · 201927,1bin okunma

··

20 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Uğur Ukut