Bu kitabı okurken belli bir yere kadar bunun bir özyaşam öyküsü olduğunu anla(ya)madım. Sonra soyadı isim derken bir anda hikayenin içinde savrulmaya başladım. (Kitapların arka kapak yorumlarını okumak çok adetim değildir. Ama okusaymışım zaten hemen oracıkta varmış bu detay Neyse. Kitaba gelecek olursak...). Valla son zamanlarda okuduğum en iyi kitaplardan biriydi. Yazım dilinin duruluğu, olayları bire bin katmadan ve şatafatlı bir dil kullanmadan doğrudan ve nötr diyebileceğim bir dille aktarıyor oluşu, akılcılık seviyesinden kopmayan, duygusal çalkantılar ile boğuşulmayan ama bir o kadar duygu durumunu etkin bir biçimde aktarabilen bir anlatımın kitabın başından sonuna gidiyor oluşu ve bundan sapmanın olmaması çok etkileyici. Ne demek istediğimi anlatabildim mi bilmiyorum aslında... Ama bu kitabı okuyanlar demek istediğimi anlayacaktır sanıyorum ki. Yani son sayfaya geldiğimde o cümleleri okuduğumda gerçekten hani daha nasıl vurucu bir son cümle olabilir ki derken buldum kendimi. Yeniliğe ve öğrenmeye karşı yeni bir bakış açısı. Herkes okumalı. Okuyun okutun dostlarım. Kitaplarla kalın!
