Gönderi
Yaşar Kemal İnce Memed 1
Çukurova'da yasamaya başlıyorsunuz.Dağlarında geziniyor, magaralarında ateş yakıyor, köyünde tarhana içiyor, tarlalarında cakır dikeni ciğniyorsunuz, Memed olup Abdi Ağa ile mücadele ediyorsunuz. İşte böyle bir yazar Yaşar Kemal. Yazdıkları ile sizi kelimelerinin dünyasında misafir ediyor. Misafirliği yasatmakta öyle mahir ki bir anda bakmışsınız ev sahibi olmuşsunuz Roman okumayı pek sevmem hele ki kalin bir roman ise #59823854 etkinlik vesilesi okudum.İyi ki de okumusum daha dogrusu iyi ki yasamışım toroslarda. Yani okumuyor yaşıyorsunuz o derece basarilı tasvirleri, üslubu var eserin. Anadolu'nun insanlarını, taşını, toprağını, ekmeğini, suyunu, soğanını tatmak, o kokuyu hissetmek istiyorsanız sizde okuyun.
Yasar Kemal ülkenin yasadiğı dönemin acilarına kayitsiz kalamayan bir yazar bunu kitabda iliklerinize kadar hissediyorsunuz. Ancak ana başliğı ile konu her döneme hitap ediyor.
Satır aralarinda da gectiği gini "İnsanlarla oynamamalı. Bir yerleri var, bir ince yerleri, işte oraya değmemeli." diye, işte orasına değdiler Memed'in ve isyanı başlattılar.
Her dönemde insanlarin damarına basiliyor maalesef.
Kitab çocuk memed'in damarina basan Abdi Ağa ile mücadelesini konu edilmiş.
Olaylar Toroslar, Çukurova köylerinde geçiyor. 1900’lü yıllarda Osmanlı bu bölgede yaşayan göçebe aşiretlerin yerleşik düzene geçmeleri için onlara toprak verir. Bu toprakların zamanla değerlenir ve zenginler köylüleri gerek kandırarak gerek dağlardaki eşkıyaları kullanarak zorla toprakları ele geçirmeye çalışırlar. Bu kavgada eşkıyalar birbirlerini, köylüleri öldürürler ve ağaların toprakları büyür.
Bu ağalardan birinin oğlu olan Abdi Ağa’nın köylüye yapmadığı alçaklık kalmamıştır. Beş köyü vardır ve topraksız kalan köylüler onun tarlalarında çalışır emeklerinin karşılıklarını alamazlar ağa onlara mahsülün çok azını verir. Köylüler kışın ortasında aç kalırlar ağanın kapısına gidip erzak almak zorunda kalırlar. Ağa onları kapısında beslediği bir köpek gibi görür, bu yüzden köylülerin yaşamları üzerinde de söz sahibidir. Kendi isteği doğrultusunda onları evlendirir, açlığa mahkûm edebilir, dövebilir. Hatta öyle ki köylü ağanın kendilerini dövmesini en hafif ceza olarak görüp buna rıza gösterebilmektedir. “Herkes bilirdi ki, köylülerden biri bir kabahat işlediğinde Abdi Ağa onu dövmezse çok büyük bir kötülük yapacaktır ona. O adam
ömrünün sonuna kadar, işlediği suçun cezasını çekecektir. Eğer döverse unutulur giderdi suç. Abdi Ağaya karşı suç işlediklerini sanan köylüler gelir onun önüne otururlar, dayak yiyinceye kadar önünden kalkmazlardı.” s. 14 Köylüler öyle çaresiz, muhtaç bırakılıp sindirilmiştir ki böylesine zulmü, aşağılanmayı kanıksamışlardır.
Abdi Ağa en çok da çocukluğundan beri babası ölmüş hayatta sadece annesi olan İnce Memed’e eziyet etmektedir. Daha küçücük bir çocukken onu çakırdikenlikte yalınayak çift koşturur, acımasıza döverdi öyle ki günlerce yataktan kalkamazdı. Sonunda İnce Memed dayağın, çocukların dövülmediği yere gitmek için köyden kaçar. Bu dayağa, ağaya karşı ilk başkaldırıdır. Cezası o kış ana oğulun acımasızca açlığa mahkûm edilmesidir, bir nevi ölüme terk edilmeleridir.
Delikanlı olduğunda bir gün arkadaşıyla ağadan gizli gittiği kasaba yolunda Ahmet Çavuş ve kaldıkları handa Hasan Onbaşı’yla karşılaşması ve aralarında geçen konuşmalar İnce Memed’i daha sonra yaşayacağı olaylardaki tutumunun belirleyicisi olur. Kasabada ağaların olmadığını öğrenmesi onu çok şaşırtmıştır ağanın da kendisi
gibi bir insan eşit konumda olduğunu düşünmüştür.
“Memed’e olan olmuştu. Gözlerine uyku girmiyordu. Düşüncelere kaptırmıştı kendini. Düşünceler kafasına akın ediyordu. Düşünüyordu artık. Dünya kafasında büyümüştü. Dünyanın genişliğini düşünüyordu. Değirmenoluk bir nokta gibi kalmıştı gözünde. O kocaman Abdi Ağa, karınca gibi kalmıştı gözünde. Belki de ilk olarak doğru dürüst düşünüyordu. Aşk ile şevk ile düşünüyordu. Kin duyuyordu artık. Kendi gözünde kendisi büyümüştü. Kendini de insan saymaya başladı. Yatakta bir taraftan bir tarafa dönerken söylendi. “Abdi Ağa da insan biz de…” s. 80
İnce Memed’in Hatçe’yle beraber düşledikleri yaşama ağanın gölgesinin düşmesi İnce Memed’e yazarın tanımıyla mecbur adam olmaktan başka bir yol bırakmaz. Dağlara çıkar eşkıya olur ama o köylünün yanındadır, kendi insanca yaşam mücadelesi köylülerin hakları için mücadeleye dönüşür.
·
12 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.