Savaş Sanatını kitap guruplarında gördüm, merak ettim. Sonra kitapçıda indirimde olduğunuz görünce aldım, okudum. Kötü mü oldu? Tabii ki hayır. Ama benim için değişiklik oldu. Neden derseniz; okul döneminden beri tarih severim amma velakin sevmediğim bir bölümü var, oda savaşlar ve antlaşmalar. Hala da öyle (zaten savaşı kim sever ki? )). Buna rağmen Savaş Sanatını aldım ve okudum. Savaş Sanatı, 13 bölümden oluşur ve askeri strateji ile taktiğin temel kitabı olduğu kabul edilir. Çin'in Yedi Askeri Klasik'i arasında en önemlilerindendir. Sun Tzu bu sohbetlerinde “Gerçek Zafer” için şöyle demiştir: “Gerçek zafer, savaşmadan kazanılan zaferdir. Gerçek önder savaşmadan kazanan önderdir.” Savaşmadan önce düşmanı tanımak yani; düşmanın gücünü, planlarını, yapısını bilmek savaşı savaşmadan önce kazandıran çok önemli bir etkendir. Düşmanı tanımak, devamlı düşmanın yaptığı yenilikleri izlemek ve sonraki hareketini tahmin edebilmek savaşmadan kazanmayı sağlayacak en önemli olgulardan biridir. Savaş sanatına göre; yenilginin temel nedeni hırs ve öfkedir. Sun Tzu'ya göre; duygularından arınmış, sakin, serinkanlı, kayıtsız savaşçı kazanır. Çok eski çağlarda Çin'de uygulamaya konulan savaş sanatları günümüzdeki ilişkilerde, politika ve iş dünyasında aynı özenle uygulamaya devam ediyor. Hatta kimilerine göre savaş sonrası Japonya'nın yükselişindeki en temel ilke; savaşmadan kazanmak yani en iyisi savaşa daima hazırlıklı olmak. Daha arka kapağı ve önsözü okurken aklıma bir sürü şey geldi, çağrışımlar oldu. Arka kapakta: “ Düşmanı tanımak kazanmayı sağlayan en önemli unsurdur” diyor. Buda bana bir atasözünü hatırlattı: “ Dostunla yakın ol, düşmanınla daha yakın ol.” Stratejik Değerler bölümünde: “ Seferberlik önderliğin yetenekli olmasını gerektirir. Önderlik yetenekli oldu mu, disiplin de sağlam olacaktır.” “Yöntem, halkla önderliğin aynı hedef etrafında birleşmesi demektir, böylece onlar ölümü ve yaşamı korkmadan paylaşırlar.” Önderin yetenekli olması, disiplini, halkı aynı hedefte birleştirmesi gibi kavramları okuyunca aklıma Atatürk liderliği ve kazandığı savaşlar geldi. Sun Tzu askeri harekâttan önce 5 noktaya dikkat çekiyor; yol, hava koşulları, arazi, askeri önderlik ve disiplin. Daha sonraki bölümlerde de uyarlanabilirlik ( manevranın arazi yapısına uyarlanması), orduların sevki (uzaklık-yakınlık), zemin ( savaş alanının büyüklüğü) gibi kavramları okuyup, önerileri, örnekleri görünce aklıma ister istemez 2. Dünya Savaşı ve Hitler geldi.( Hitler bu kitabı okumadı herhalde, iyi ki okuyup uygulamadı ) Hitler’in yaptıkları, Sun Tzu’nun önerilerinin tam tersi; savaş sathını çok yaydı, merkezden çok uzaklaştı, bilmediği araziler, sert iklim koşulları (kimsenin planlamadığı doğa ana savaş sahnesine yeniden gelmişti... Kış Stalingrad'dan yanaydı. ) , yanlış hesaplar (Ancak yanlış hesaplanan ikmaller yüzünden Alman Hava Kuvvetleri artık yeterli desteği veremiyordu. Alışık olmadıkları Sibirya soğukları orduyu telef etti. Almanlar yenildiklerini hazmedemeyip bir süre kaybettiklerini halklarına ilan edemediler.) gibi sebeplerle savaşı çeşitli cephelerde kaybetmeye başladı. 2300 sene sonra Sun Tzu gene haklı çıktı. Okunması gereken Dünya Klasiklerinden, okursanız kaybedeceğiniz bir şey yok ama öğreneceğiniz, hatırlayacağınız çok şey var. Fikir tartışmaları, toplantı sohbetleri olduğu için zaman zaman aynı fikirler tekrarlanıyor ama akışı bozmuyor.

Savaş SanatıSun Tzu · Koloni Yayınları · 201738,6bin okunma

·

9 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.