Gönderi
Diyalektik, tartışma sanatıdır. Diyalektik düşünce sisteminin babası aslında Herakleitos’tur; ama Diyalektik kavramını formülüze eden Kişi Hegel’dir. Modern Felsefe de ise Diyalektik kavramını ilk ele alan Filozof Immanuel Kant’tır. Diyalektik kelimesinin kökeni “Diyalog” ve “Etik” e dayanır. Tez, antitez ve sentezden oluşur. Tez ve antitez bir konu ışığında belli kurallar çerçevesinde ortaya konulur. Ortaya konulan konu üzerinden ortak değerler yani sentez inşa edilir.
Eristik Diyalektik ise, tartışmaları kazanma sanatıdır. Bu felsefi anlayışta doğru ve gerçeğin bir önemi yoktur; her halükarda haklı çıkmak önemlidir. Yani sonuca giden yol önemlidir.
Arthur Schopenhauer’de bu kitapta, bu sanatın nasıl icra edilmesi gerektiğini 38 hile ile anlatmıştır. Bu hileleri örneklerle açıklamıştır. Yani pratiğe de dökmüştür. Bu hileleri açıklarken, Aristoteles’in kitaplarından alıntılarda yapmıştır. Aynı zamanda Schopenhauer, ikinci hile de hocası Kant’ın felsefesini bilmeyen birinin, Kant felsefesinden gelen bir soruyu nasıl savuşturulacağını birinci örnekte araya sıkıştırarak Kant’ın adını da zikretmiş.
Schopenhauer, 4. hile de Hegel’i nasıl alt ettiğini de anlatmış. Bu hilede Hegel’in yazdıklarının çoğunun saçma olduğunu söylemiş(!). İlginç bir şey. Oysa Hegel Alman İdealizminin en önemli Filozoflarının başında geliyor. Yani aslında Hegel, Schopenhauer’dan daha üstün.
Editörün Notları, bölümünde Felsefi kavramlara hakim olmayanlar için kılavuz niteliğinde bir bölüm de var.
Bana göre Eristik Diyalektik, ahlaki ve etik değil. Çünkü özetle net bir şekilde, “sonuca giden her yol mübahtır” anlayışını içeriyor. Okunabilir bir kitap, ne de olsa Felsefe kitabı. İyi gider. Ama bu yollar bana göre değil.
Felsefe okuyun, düşünün, Felsefe ile kalın...
·
157 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.