Şeker portakalı nın 1 klasik yada popüler bir kitap yapan nedir sizce ince bir kitap olup bir solukta bitirilmesi mı yoksa herkesin kendinden bir şey bulması mı babasından ve annesinden dayak yemeyen var mı hayatta zezenin yediği dayakları okuyunca insanların ailesinden yediği dayaklar kötekler pataklar ve fırçalar geldi aklıma ama ben şanslı çocuktum kocaman bir babam vardı ne kadar yaramazlık yapsamda bana hiç vurmazdı veli toplantılarında yaptığım yaramazlıklardan dolayı en arka sıraya oturur yüzü kızarır eve gelince kafasını duvarlara vururdu en büyük bedduası ise şuydu oğlum 10 tane çocuğum olsa senin yaptığını yapmazdı Allah sana senin gibi 10 tane evlat versin Ahhh ne büyüksün baba o bedduanda bile 1 iyilik saklı Allah seni başımdan eksik etmesin belkide hayat zezenin sözcüklerinde saklı hani diyordu ya ben çocularımı onların istediği gibi yetiştirecem kovboy olmak isteyen e at verecem belkide en doğrusu budur çünkü babalar çocuklarının iyiliğini istediği için onları hep kendi iyilik ve dogruluklarıyla büyütmek istiyorlar ve bu yüzden ister istemez onlara zarar veriyorlar ama en doğrusu nedir derler ya 1 musibet 1000 nasihatten iyidir kısaca insanlar kendi doğru ve hatalarını seçmeli anne ve baba ne olursa olsun evladının yanında durmalı biz bin hata yapıp bin hata yapsakta ailemiz sevdiklerimiz 1000 kere bizi ayağa kaldırmalı gelelim kötek konusuna zeze niçin babasını değilde portugayı seçti çünkü babası ona kötülük yapmasada attığı bir kaç kötek patak 6 yaşındaki zeze yi travmaya soktu babasından soğuttu ve portuga zezeye insanca yaklaştı ve zezenin kalp yarasını iyileştirdi demekki neymiş insanlar çok yaramaz olsa bile biz insanca yaklaşacaz yoksa travmalar kaçınılmaz olur ve çevremizde bunun 1000 lerce örneği var yani sevgi merhamet ve şefkatle hataları duzeltecez ve bizde zezenin babası gibi kaybeden değil portuga gibi bir kazanan olacaz ahh. Birde şeker portakalımız vardı ağaç belki kitabın sonunda kesilmedi ama zezeden ayrıldı küçük bir çocuk için ne büyük bir veda ben bile 35 yaşında olmama rağmen bir sevdiğimden ayrılsam oturup hüngür hüngür ağlarım o küçük zezenin o ağaçtan ayrılışını varın siz düşünün ama hayat işte acımasız ne diyordu ibo ballıses hepsi geçer hepsi geçer ama ne yazıkki öyle olmuyor hayat ta hepsi geçmiyor sadece hayat yaşattığı acılarla bazen delip geçiyor bazen deşip geçiyor ve ağlatıyor bizi acı gerçekler ve biz hayattan yediğimiz aparkatlarla büyüyoruz zezede büyüdümü acaba

Şeker PortakalıJosé Mauro de Vasconcelos · Can Yayınları · 2022231,3bin okunma

·

18 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Murat altuğ