*Değerli yazarlarımızdan Ali Bayram’ın “Marazın Kahvesi” adlı kitabını okudum. Bu okuduğum ikinci kitabı, ilk kitap “Arsine”ye hayran kalmıştım ama ‘Marazın Kahvesi’ de onu aratmadı. Sohbetten kazandığım kitabı imzalayarak gönderdiği için teşekkürler, Ali Bayram’ın kalemi daim başarı yolu açık olsun. *Konusuna gelince; Göçebe ırgatlar ve çocukları iki köyün insanları tarafından bir gece canlı canlı yakılarak iki köyün intikam hırslarından can verirler. Bu yangından sadece üç kişi kurtulur. Hasan Emmi, yeni doğmuş kızı Zeynep ve Mıstık isimliği çocuğu köylülerin yaktığı barakalardan kurtarır. Çankırı’dan İnebolu’ya ölümden kaçışlarının hikayesidir. Rum Yorgi’den, Esnaf Hasan’a, Sadullah Efendiden, Tahta bacak Aziz’e, Hüseyin Amca ve Muzaffer’e kadar gelen bu kır kahvesinin işletmecisi olanlardan, Bacacının bağlama eşliğinde çok sessiz türkülerin hüzünlü hikayesini anlatır bu kitap. Marazın Kahvesi; İnebolu’nun kavgalarını, aşklarını, bıldırcın avlarını, hatta kayıkların getirdiği hasretlikleri, kavuşamayanları, ölüm ve acılar, Rum çetelerinden korunmak için güvenlik nöbetlerinin tutulduğu, hala nesli devam eden evliliklerin tanışma noktası olarak Karaca Mahallesi’nin o yamacında, Geriş Tepesi’nin eteklerinde bu hikayelerin anısına ayakta durmaya çalışıyor. ( tanıtım bülteninden) *Okurken; iki köyün kavgası, ırgatların tarlalardaki çalışmaları, yaşam koşullarının anlatıldığı bölümler bana önce Steinbeck, sonra Yaşar Kemal, Orhan Kemal, Sabahattin Ali hikayelerini hatırlattı. *Kastamonu evlerinin tokmakları, tokmakların kültürün bir parçası olarak ilettiği mesajlar (tokmağa asılan ip kısaysa ev sahibi çabuk dönecek, uzunsa geç gelecek gibi) bana eski gelenekleri hatırlattı. Evlerinin önüne sarı çiçek koyarak “Bu evde hasta var. Pencerenin önünde hatta bu sokakta gürültü yapmayın mesajı verilirmiş. Pencerenin önünde kırmızı çiçek varsa da Bu evde gelinlik çağına gelmiş, bekâr kız var. Evin önünden geçerken konuşmalarına dikkat et ve küfür etmeyin anlamına gelirmiş. Misafir ikram edilen kahvenin yanında gelen suyu önce içerse aç olduğu anlaşılır ve onun için yemek hazırlanırdı. Eğer kahveyi içerse tok olduğu anlaşılırdı.” Gibi ince ruhlu geleneklerimizi andım. *Arsine kadar etkileyici, hüzünlü idi (gene de Arsine ilk göz ağrım). Sonu belli gibi olsa da devamı olabilir, cevapsız kalan sorular var. Her duygunun olduğu, Anadolumuzun yaşanmışlıklarından gerçek bir hikaye, okunmalı bence.

Marazın KahvesiAli Bayram · Puslu Yayıncılık · 201760 okunma

··

10 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Özgün Onat