İki mevzu var zaten yaşam denen sahnede:
1-Mutlu var olabilmek
2-Sahnedeki süreyi doğru kullanabilmek
Hepi topu üç perde diyor Seneca: “Geçmiş, şimdi, gelecek.
Şimdi kısa, gelecek şüpheli ve geçmiş ise kesin.” Meşgale edindiğin iş aslında yaşamı biraz daha izlenebilir kılan. Bu noktada da en doğru meşgalenin felsefe olduğunu ve zamansız inzivanın önemini vurguluyor bir çok yerde.
Sonra diyor ki: “Birinin beyaz saçlarına bakıp, uzun yaşadığını düşünmenin alemi yok. O uzun yaşamadı, sadece uzun süre var oldu.” Ne demişler? Kader ölüme yazgılı, gayrete aşıktır.
