-Paşam, bütün millet sizin çocuklarınızdır.
-Doğru, işte ben de bununla avunuyorum...Evet, ulusum sağ olsun!
Paşa bir an durakladıktan sonra sözlerini şöyle tamamladı:
-Belki de benim çocuğum olmamasında da bir hikmet vardır. Çok sevdiğim bir tayımın ölümünden o kadar duygulanmıştım ki, günlerce acısını unutamadım, yemek yiyemedim. Ya çocuğumu kaybetmiş olsaydım, ne olurdum bilemem...