Günün sessiz vaktiydi. Ardından günler, sessizliğe bürünmeye devam edecekti. Hikaye bu sefer bilinmedik bir yerde kesiliyordu. Araya hiçleşmiş cümleler karışıyordu. Zaman hangi mevsimde durmuştu ki... Neden son durak gibi boş kalıyordu içimizdeki yollar... Varoluşumuz niye amansızca donakalmıştı. Ve mısralarım şu cümleler kadar ahmakça birşeyler anlatamazken saçmalayan bir yanım kalıyordu geriye... Biz hangi cığlığın yankısıyız? Nereden eksilen hayatların devamıyız? Nasıl bir suça ortağız ki vebalini zalimce çekiyoruz...
Tüm hikayelerin hüzün kokan bir tarafı olmalı mı? Eskiden insanların hikayeleri acaba mutlu son ile bittiğinden mi filmler, romanlar, öyküler sonunda mutlu son olurdu. Ya da biz insanların mutluluk arzuları hep hayallerimizin bir parçası kalıp filmlerimizin, romanlarımızın, hikayelerimizin parçası mı oluyor sadece... Hangi bilinmezliğin çıkmazı bizi hapsediyor içine sürüklediğimiz hayat yolu hangi durakta son bulacak... Varacağımız o son durak hayallerimizin dilediği gibi mutlu sonlarla mı bitecek? Ve bir hikayeye, romana, filme konu olacak kadar kayda değer bir yaşantımız olacak mı? Yoksa biz de mi çoğuların gibi tarihin ücra köşelerinde yok mu olacağız.
Eğer hikayelerimiz bir yerlerde kesiliyorsa, cümlelerimiz saçmalamalarla dolanıyorsa etrafımıza hangi gerçeğimiz nasihat edebilir gelecek kuşaklara... Nice hikayeler var ki gerçek ile bağı yoktur. Edebiyat adına yazılır. Büyüleyici bir dile sahip etkileci bu yönüyle, ama içeriği efsane gibi inandırıcığı yok... Bazı hikayeler de vardır. Yazılmamıştır, dilden dile dolandığı kadarıyla toplumda yer edinir. Oysa olması gereken, yazılmamış gerçek hikayeleri keşfedip yazabilmek o hikayelerde yer edinebilmek....
Kopuk satırlarımı bağışlayın dostlar, bazen bir hikayemiz olmayabilir. Bir yerlerde yarım kalmışta olabilir. Ama biliyoruz ki hiç cümle tamda içimizden geçeni satırlara dökecek kadar cesur değildir. Bu yönüyle hepimizin hikayeleri biraz eksiktir. Bu nedenle cesur adımlar atabilme arayışına bir giriş yapalım. Varsa öyle hikayeleriniz dilinize varamayacak kadar utangaç, yazıya dökülemecek kadar korkak, ve kimsenin bilmesini istemediğiniz kadar sizi aldatan bir hikayeniz... Paylaşın gururla, cesaretle, korkunuzu halt edercesine...
heft-reng.blogspot.com/2019/08/yarm-hi...
·
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.