Herkese merhaba. Stendhal'den okuduğum ilk kitap Kırmızı ve Siyah oldu. Kitabın başlığındaki kırmızı askerliği, siyah rahipliği temsil ediyor. Kitabın ana karakteri Julien Sorel ise bu iki köprü arasında gidip geliyor. Kaynaklarda ifade edilen başka bir görüş ise bu renklerim kumar renklerinden çağrışım yapılarak hayatın kumardan farksız olduğunu anlatmak için kullanıldığı yönünde. Kitabı yüzeysel olarak değerlendirdiğimde Vadideki Zambak'ta geçen olaylarla fazla benzer noktalar farkettim. Ikisinin de Fransız yazarlar olması, ülkenin sosyolojik yapısının tanınmasında güçlü bir ışık niteliğinde. Öze indiğimde ise Stendhal, çok sağlam karakter tahlilleri yapmış. Kadın-erkek ilişkileri arasındaki tutarsızlıklar okuyucuya fazlasıyla geçti. Gözle görülen tabaka farklılığında, bir kerestecinin oğlu olan Julien Sorel'in Verries belediye başkanı olan M.Renal'in evine latince öğretmeni olarak gelmesiyle başlar. Evin hanımına aşık olur, soylular arasında yer edinebilmek için türlü türlü ikiyüzlülüklere başvurur. Kitabın genel seyri bu şekilde. Ben konuyu çok geniş çaplı ele almak yerine kitapla alakalı edindiğim farklı bilgileri paylaşmak istiyorum. Stendhal romanında kendi hayatından kesitler eklemiş. Örnegin ana karakter olan Julien Sorel, Stendhal'in papaz okulundaki Chazel isminde çocukluk arkadaşlarından biri. Romanın her bölümünün başında bulunan epigraflar ya onikinci gece, don juan ya da mozart, diderot yazmış gibi gösterse de, birçoğunu kendi uydurmuş sanatçılardanmış ya da edebiyat yapıtlarındanmış gibi göstermiş. Stendhal, kendi yazarlarımızdan birini de çok etkilemiş: Yaşar Kemal. Bir söyleşisinde ona olan hayranlığından bahsetmiş ve olabildiğince her roman yazmadan önce okuduğunu belirtmiştir. Bu da düşünüldüğünde sayıca hayli fazla okuduğu anlamına gelir :) "...Dünya edebiyatında kendi köklerimi birleştirmeye çalıştım. Faulkner ve Stendhal benim için önemli olan iki yazardır. Stendhal, epiği en iyi anlamış kişidir. Bir roman yazmaya başlamadan önce, iki yazarı okumaya kendimi yeniden zorlarım: Nazım Hikmet'i dilimi canlı tutmak için, Stendhal'i, romanımın psikolojik sınırlarını genişletmek için..." Son olarak kitabın sonlarında geçen bir alıntı ile bitirmek istiyorum. Beni hayli düşündürdü, farklı kapılar açtı, sorular sordurdu. "Comte Altamira anlatmıştı; Danton kafası kesilmeden bir gün önce o kalın sesiyle, "Tuhaf!" demiş. "Giyotine gitmek eylemimin her zamanı çekilemiyor; giyotine edileceğim, giyotine edileceksin deniyor da giyotine edileceğim denmiyor." Bütüne bakıldığında verimli bir klasik okuması oldu benim için. Herkese keyifli okumalar dilerim. :)

Kırmızı ve SiyahStendhal · Kum Saati Yayıncılık · 20189,9bin okunma

·

37 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

berika•