Tamamen çocukların gözünden büyükleri anlatan bu kitap iki ilkokul öğrencisinin mektuplaşmalarından oluşuyor. Bu mektuplarda günlük hayatta ve okulda yaşadıkları süreçleri özellikle yetişkinlerin iletişim noktasındaki çelişkili konuşmalarını, hareketlerini çok samimi bir dille aktarmışlar. Mektupların kitap şekli naif, içeriği o kadar tatlı ki çoğu yerde kendimi tutamayıp kahkaha attım.
Çocukların gözünden büyükleri dinlemek hele ki artık ben de yetişkin biri sayılırken:) acaba ben öğrencilerimin gözünde neyim dedim.Özellikle öğretmenleriyle ilgili diyaloglarını dikkatle okudum. Umarım çocuklarımın gözünde öyle biri değilimdir.
Aziz Nesin’in de kitabın ilk sayfasında belirttiği gibi sadece çocuklar için değil anababalar ve öğretmenler için de yazılan bu kitabı hepimizin okuması gerekir. Ki okuyan kimsenin pişman olacağını düşünmüyorum.Şimdiden keyifli okumalar.
Ve şunu da belirtmeden geçemeyeceğim benim de babam ilkokulda sınıf birincisiydi ;)
