Oradan oraya savrulup mobil çocukluk yaşayan Emel ve Esin adında 2 küçük kız çocuğu..
İlk başlarda kime özlem duyduğunu kime aşk hasreti çektiğini anlayamadım.Sonrasında duyulan bu özlemin yazılan mektupların babası için olduğunu anladım..
Abilerinin zoruyla evlendirilen bir anne,başkasıyla evli 3 çocuğu olan bir baba...
Arada ezilen,üzülen,savrulan 2 kız çocuğu
Bende babasız büyüdüm.Babam trafik kazasında rahmetli oldu Kitabı okurken göz yaşlarıma hakim olamadım..Halime şükretmelimiyim yoksa babam yaşasaydı Emel ve esin gibi bir hayatımmı olsaydı daha mı iyi olurdu diye ikilemde kaldığım bile oldu Yüreğinize ,kaleminize sağlık güzel yazarım
Okurken hem düşündüren ,hem duygulandıran, birçok acıyı ,üzüntüyü ,sevinci aynı anda hissttiren bir hikaye olmuş.
