İnsanoğlu büyüdükçe açgözlü olur. Bu açgözlülük onu mutsuz, arsız kılar. Mutluluğa aç insan, güzel bir anı dolu dolu yaşamaktansa lastik gibi uzatır. Anlar uzadıkça küçülür, küçüldükçe anlamsızlaşır. Sonuçta çevresine saçtığı bu küçük parçalar ne onu mutlu eder ne de yakalayanı.
Sayfa 50 - OlimposKitabı okudu
··
8 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.