Katili tabi ki söylemeyeceğim ama bazılarına belki spoiler gibi gelebilir.
Agatha Christie okumaya çok geç başladım. Ve ilk okuma deneyimimi bilinçli bir şekilde gerçekleştirmedim. Yani okuma sırasını takip etmedim. Hep de Hercule Poirot romanlarını tercih etmeye çalıştım ve onun başrol olduğu romanlardan çok keyif aldım. O yüzden Jane Marple okumak konusunda biraz tereddütlüydüm, 'Acaba Poirot kadar sever miyim?' diye. Yersiz bir endişeymiş, oldukça sevdim. Gerçi son kitapları sanırım. Çünkü yaşlılığına denk geldim. Hatta başka bir kitabından spoiler bile yemiş olabilirim. Tabi ona sıra gelene kadar unuturum o ayrı.
Kitaba gelirsem...
Cinayet romanı olmasına rağmen hayatın sorunlarını, gerçeklerini hikayeye yedirmesini çok sevdim. Şehirleşme, yöneticiler, yaşlılık gibi.
Onun haricinde Agatha Christie romanlarını bilirsiniz, katil hep en beklenmedik kişi çıkar. Kendisi de söyler bunu kitapta. Bu zamana kadar okuduğum hiçbir kitabında tahmin edememiştim. Ta ki bu kitabına kadar. Dedim kesin bu kişi. Yazar şüphelendiğim kişi katil olmasın diye öyle bir çabalamış ki kitabın yarısına geldim acaba değil mi diye düşündüm. Ama 'Pes etmek yok Betül.' dedim. Kesin bu. Mantıklı sebeplerini ise tabi ki bulamadım. Fakat katili tahmin etmeme rağmen sonunun beni böyle üzüp duygulandıracağını asla tahmin etmedim.
Agatha Christie okumak benim için mola gibi bir şey. Fakat hepimiz biliriz ki tenefüsler öğrenciler için dersten daha güzeldir. Ve hayata dair birçok şey ögretir.
Keyifli okumalar.
