Ay ağalar, insanoğlu cahildir
Felek tepesine vurdu, bilmedi.
Bütün ömrü boyu hasta yaşadı,
İlacı bilmedi, derdi bilmedi.
Cömertlik kalmadı beyin elinde,
Hile aklındadır, vefa dilinde.
Namus perdesi yok kızda, gelinde
Hayatını boşa verdi, bilmedi.
Helale, harama fark koymayanlar
Temizi sevmez, temiz olmayanlar.
And içip de andını çiğneyenler,
Şeytanın koynuna girdi, bilmedi.
Uzaklaş şeytanın tuzaklarından,
Fitne fesat bitti, onun ilminden,
Gafiller habersiz gezer ölümden
Kendini yollarda yordu, bilmedi.
İpekten, atlastan giysi giyerler,
Haramı bulsalar da helal derler,
Temizi mundara katarak yerler,
Bomboş bu devran sürdü, bilmedi.
Ömür dedikleri uzak bir sürgün,
Bir gün gelip çattı son nefes, son gün.
Sufi de, molla da, imam da düşgün,
Açgözlük bağrını yardı, bilmedi.
Seydi, yeryüzüne gelenler gitti,
Ecel nöbet ile herkese yetti.
"Benim, benim!" diyen kalmadı, bitti,
Gözü her pisliği gördü, bilmedi.