Vietnam savaşın en yoğun olduğu günlerde genç asker ailesini arar.Telefonda oğlunun sesini duyan anne çok sevinir. Genç delikanlı annesine, artık savaşta ki görevini tamamladığını ve en kısa sürede eve döneceğini söyleyince anne ve babası çok sevinir.
Telefonu kapatmadan önce genç,annesine "Ama anne benim bir arkadaşım var. O'da benimle gelecek."deyince annesi,"Tabi ki gelsin oğlum ! Senin arkadaşlarında benim evladım sayılır."der.
Çocuk tekrar,"Ama anne o arkadaşım bundan sonra hep bizimle kalacak" deyince annesi bir an duraklar ve, "Canım oğlum, biz seni çok özledik. Hele bir gelin buraya.Arkadaşında gelsin. Her şeyi konuşuruz ve hallederiz " der.
Çocuk bu sefer "Ama anne o arkadaşım savaşta iki kolunu ve iki bacağını kaybetti.Ben arkadaşıma söz verdim. Bundan sonra hep bizde kalacak ve ömür boyu O'na biz bakacağız" deyince annesi, "Olmaz oğlum ! Sen hiç iki kolu ve iki bacağı olmayan bir insana ömür boyu bakmanın ne demek olduğunu düşündün mü?" diye sorar ve devam eder.
"Düşünsene oğlum ! İki kolu ve iki bacağı olmayan birine bakmak zorunda kaldığımız zaman tüm hayatımız mahvolacak. Hiçbir yere ve hiç kimseye gidemeyeceğiz.Arkadaşına yemeklerini bile biz yedirmek zorunda kalacağız.Altına pisleyecek biz temizlemek zorunda kalacağız. Hastalık masraflarını da biz karşılamak zorunda kalırız. Böyle bir yükün altına ne ben girebilirim ne de baban bunu kabul eder.Arkadaşına değer vermeni anlıyorum. Ancak iki kolu ve iki bacağı olmayan bir insanın bakımını üstlenmemizi bekleme bizden."
Annesinin verdiği cevabı sessizce dinleyen genç asker"Ama anne ! O'nun sizden başka hiç kimsesi yoktu!"diyerek telefonu kapatır.
Oğlunun niçin bu kadar ısrar ettiğini ve telefonu neden kapattığını anlamayan anne evladını eve gelmesini bekler.
İki gün sonra bölge hastanesinden eve telefon gelir."Başınız sağolsun ! Oğlunuz intihar etmiş.Hastahaneye gelip cenazenizi alın " denir aileye.Anne büyük bir üzüntüyle hastaneye gider.Oğlunu son kez görmek istediğini söyler.Hastanede ki askeri yetkili kadını morga götürür.Anne tabutta yatan oğluna bakınca gözlerine inanamaz. Oğlunu sadece bedeni vardır. İki kolu ve iki bacağını savaşta kaybettiğini orada bulunan komutan söyleyince, annenin kulaklarında oğlundan duyduğu son sözler çınlamaya başlar;
"Ama anne ! O'nun sizden başka hiç kimsesi yoktu."
Anne oğlunun tabutu üstüne bayılır...
Sayfa 156 - Okuyorum YayınlarıKitabı okudu
··
28 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.