Gölgesizler
Hasan Ali Toptaş’ın 93’te yayımlanan Gölgesizler romanı tam olarak ismi gibi bir roman. Bitirdiğinizde kitabın varlığından dahi şüphe ediyorsunuz, adeta gölgesiyle boğuşuyorsunuz zihninizde (tabii varsa). Olayları mantığınıza uydurmaya çalışıyor buluyorsunuz kendinizi. Ki kitabın en güzel yanı da bu bence, her daim uyanık kalıyorsunuz ve aktif bir okuyucuya dönüşüyorsunuz.
Roman iç içe geçmiş iki olay zincirinden oluşuyor. Bir olay köyde, diğer olay şehirdeki berber dükkanında geçiyor. Fakat zaman iki mekan için çok farklı akıyor. Karakterler ise adeta zamanda ve mekanda yolculuk yapıyor.
Köydeki kayboluşlar olayların çıkış noktasını oluşturuyor. Cıngıl Nuri, berber çırağı, Güvercin, Cennet’in oğlu... Köy halkı, özellikle muhtar ve bekçi kaybolanları bulmaya çalışıyor. Siz de bu arayışların bir parçası oluyorsunuz. Evet dönenler oluyor ama kimse gittiği gibi dönmüyor. Kayboluşlarla başlayan roman ölümlerle ve aslında arayayım derken sizin de kayboluşların bir parçası olmanızla son buluyor. Ve aklınızda bir soru kalıyor “Kar neden yağar?”
“Köyü anımsamış o sırada; demek, demiş, yaşadıklarımın hepsi bir oyundu. Demek, insan ne yapsa bir oyunun içinde...”
“Belki de doğru düşünüyordu; herkesin bir yoku vardı köyde, herkes kadar bir yoklar sürüsü vardı...”
“Sence, dedi, bu konuştuklarımız rüya olamaz mı?”
“Ona göre binlerce kişi, ayrı ayrı yerlerde birbirinden habersiz binlerce duruşu tekrarlıyordu böyle, binlerce duruşu bedenlerini bir köprü kılarak geleceğe taşıyordu. Aynı yolda yürümekten başka çaresi olmayan tuhaf birer yaratıktı insanlar; tekrarın tekrarlanan örtüsü olduğunu anlayamadan aynı el sallayışların, aynı gülüşlerin, aynı yürüyüşlerin ya da aynı oturuşların içinden geçe geçe damaklarına bulaşan uzak bir serüven tadıyla dönüp dolaşıp aynı noktada yaşıyorlardı.”
Eylül TİĞİZ
Gölgesizler 
Hasan Ali Toptaş
·
55 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.