Melekler korosu onu işitmemiş gibi devam etti:
"Hiçbir iş veya kişi veya duygu veya düşünce veya söz,
Tanrı buyruğunun, buyrulduğu anda yerine getirilmesinden daha önemli ve daha acil değildir.
Biz yoktuk, O var etti, varlığından bizi gene O haberdar etti.
Inayetine sığındık, kapısını ardına kadar açtı, hidayetine sığındık rahmet yağdırdı, lütuf saçtı.
Kulluk edemediğimiz zaman O affetti, yol şaşırdığımız zaman bize doğru yolu gene O öğretti.
Sevdiklerini seveceğiz, yerdiklerini yereceğiz; bir emri ile var olduk, varlığımızın her zerresini O'nun bir emri bileceğiz. "
Sayfa 104Kitabı okudu
·
33 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.