Toplum baş döndürücü bir hızla hangi menzile gittiği belli olmayan bir çılgın kızaktır.Toplumu oluşturan bu kızgın içinde soğuktan uyuyakalmış, yarı donmuş yolcular gibidir.Toplumun düzelmesini istiyorsak, ilk iş uyuyakalmış yolcuları uyandırmak ve kucaklarında ağlayan çocuğun sesine kulak vermeye onları zorlamaktadır.Yoksa bu çılgın yolculuğun hangi uçurumun dibinde sona erecegini kimse bilmez.