''Bugüne kadar Türk sinemasında gerçeklik adına yapılan bütün filmler yaşanılan değil, tasarlananın gerçekleştirilmesi olmuştur. Umut'un dili, yaşamanın dili, gerçekliğin dilidir.'' Bu sözleri Altan Yalçın söylemiştir Umut filmi için. Evet, gerçekten de bugüne kadar hep alışılagelmiş film kalıplarını kıran bir başyapıt olmuştur Umut. Hayata parmakları ile tutunan, hayallerini bir gün gerçeğe çevirenlerin umudu olmuştur 'Umut'... Kitap, Umut filminin senaryosunu, iç ve dış basından gelen eleştirilerini ele almaktadır. Yıllarca yasaklanmıştır. Buna karşın ödül de almıştır. Yönetmenlik ve oyunculuk koltuğunda aynı anda oturmuş olan Yılmaz Güney, filmde Cabbar adıyla karşımıza çıkmaktadır. Cabbar yoksul bir arabacıdır. Evini zar zor geçindirir, umudunu piyangoya bağlamıştır. Fakat bu da gerçekleşmez. Bu içindeki korkunç umut, arkadaşı Hamal Hasan'ın teklifi ile daha da büyür. Bu teklif bir hocanın önderliğinde define bulma hayalidir. Ve bu hayalin umudu ile yaşar Cabbar. Hayattaki tek gayesi oluveririr define. Umut filminin kitaptaki senaryosunu okumakla yetmez, mutlaka filmi de izlenmelidir. Ama gel gör ki film şimdiki zamanlardaki gibi değildir. Görüntüsü bozuk, siyah-beyazdır. Eh, bir umut için çevrilmedi mi bu film? O halde kapkaranlık olsa yine izlenir. Zaten orada görüntüden ziyade başka şeyler aramalıyız. Mesela Cabbar'ın atıyla evinin avlusuna girişi vardır, işte o tablo yürekleri burkar, istemsizce gözyaşlarını bıraktırır. Arkadan gelen bir kaval sesiyle bu bütünleşir adeta. Fakirliğin en dip ucuna bakılır bu tabloda. Sonra yemeğe geçilir. i.hizliresim.com/uBmkk2.jpg Bir de kitapta Tuncel Kurtiz'in meşhur sahnesi vardır. Felsefeci kesilir başımıza. Konuşur birden: ''Paran olunca Cabbar gardaş kebap yen, şarap içen, güçlü olun, adamın avradı olur, kış gününde bile sıcak olursun, niye, çünkü para sıcak tutar da ondan'' gibi laflar eder bu adam. Eh, en büyük doğruları söylemiyor mu? Paran olunca iyi olursun, paran olunca herkes seni sayar, sever. Paran olunca istediğin kişiyle evlenirsin. Para olsa Cabbar'ın çocukları aç kalmazdı, hanımı hiçbir zaman sinirlenmezdi. Suratsız ağalara dilenmeye gitmezdi. Cemile'yi genç kızlığında kimse ağlatamazdı sınıfta. Parası olsaydı o İngilizce sorusunu elbet bilirdi. Para olsaydı bu iki çocuk 25 kuruşa tuz mu alsak yoksa çürük karpuz mu alsaydık diye düşünmezdi. i.hizliresim.com/TYyLiO.jpg Ne kadar yazsam anlatamam elbet, filmi izlenmedikten sonra. Umut, hayallerimizin büyüklüğü ölçüsündedir. Umut garibanların yüreğinde, işçilerin kirli avuçlarındadır. Umut, hayata tırnaklarıyla tutunanlarındır sadece.

UmutYılmaz Güney · İthaki Yayınları · 2017172 okunma

·

67 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

İsmail