Uzun yıllardır okumayı çok istediğim kitaplar arkasındaydı Vadideki Zambak. İlk başlarda kitaba uyum sağlamakta, okumakta çok zorlandım. Dili çok süslü, cümleleri gereksiz uzun, betimlemeleri çok fazla gelmişti. Zamanla kitabın yarattığı dünyanın içine girdiğinizde alışıyorsunuz bu duruma. Hatta sonradan düşündüğümde bu anlatımlar olmasaydı aşkı bu kadar derinden hissedemezdim dedim.
Çok ünlü bir aşk hikayesi okuyorsunuz, bana ılık esen rüzgarı anımsatıyor hala düşünürken. Çok naif, çok kırılgan, çok ince ama bir o kadar da çok güçlü, çok derin, çok tutkulu. Dokunmadan da ulaşamadan da sevebiliyor insan. Severken ölebiliyor.