Selahattin Demirtaş ; hepimizin tanıdığı, bazımızın nefret ettiği, bazımızın çok sevdiği, birçoğumuzun da kendisine karşı beslediği duygu ne olursa olsun, yeni bir eserini merakla beklediği bir insan. İdeoloji olarak Selahattin Demirtaş'ın tam karşısında duran insanların bile; "O çok zeki, çok birikimli ve kültürlü bir insan. Keşke yanlış yerde durmasaydı da onu bambaşka bir safta iken destekleme imkanım olsaydı. . " gibi cümleleri sarfettiğine bolca şahit oldum. Selahattin Demirtaş'tan nefret eden insanlara herhangi bir sözüm yok. Zaten kimi sevip kimden nefret edeceğinize karar verecek halim veya hattim de yok. Ama eğer aranızda yazarın kalemi ile tanışmak isteyip de sırf ideolojisinden dolayı, siyasi duruşundan dolayı, etnik kökeninden dolayı, ya da herhangi ayrıştırıcı başka düşünceden dolayı bunu kendine yakıştırmayan insanlar varsa, size birkaç biyografik isim söyleyebilirim.

Zülfü Livaneli ,

Aziz Nesin ,

Nazım Hikmet Ran ,

Mehmet Akif Ersoy ,

Ahmet Mithat Efendi ,

Ziya Gökalp ,

Ahmed Arif . . Bu isimlerin çok değerli olduğunu biliyorum. Birçoğunuz (hatta belki de hepiniz) "Nasıl olur da bu değerli kalemleri, bu değerli insanları Selahattin Demirtaş gibi biriyle kıyaslamamızı beklersin?" diyeceksiniz. Ama bu insanların hepsi zamanında terörist yaftası yiyip, hayatlarının bir kısmını ya da hepsini; hapishanelerde-sürgünlerde, yurt özlemi ile-aile özlemi ile tüketen, 'tüketilen' insanlar. Sonra yakın tarihte bir Ahmet Kaya'mız var; ülkücülerin bile artık yüksek sesle dinlediği. Ve şöyle demişti falen reis; "fikirleri beni ilgilendirmez, adam müziğin hakkını veriyor." Emin olun bu kitabı okuduktan sonra siz de eğer adil ve adaletli biri iseniz "Bu adam kaleminin hakkını veriyor!" diyeceksiniz. Aslında daha söylenecek çok şey var. Ama zaten epey uzun olacak bu incelemeyi, gereksiz tekrarlar ile daha uzun bir hale getirmek istemiyorum. İncelemeye başlamadan söyleyeyim; yorumum spoiler içerir. Yazarın ilk roman denemesi olan bu kitap; kitap içinde bir kitap. Aslında benim de takıldığım tek nokta, "farklı olsaydı daha güzel olurdu" diyebileceğim yer burası. İlk kitap Kudret ile Serap etrafındaki olayları esas alıyor. Kudret'in Serap'a karşı beslediği platonik aşk (ki aslında karşılıklı), Serap evlenmesin diye arkadaşları ile verdiği çeşitli mücadeleler falan. . Sonra ilk okuldan tanıdığı Güzel Hatice varken öğretmeninin sürekli bakmalarını buyurduğu Netice giriyor hayatlarına. Öğretmenleri bir konuda görüş bildirirken sürekli "Haticeye değil neticeye bakın" diyor. Sınıfta da Hatice ve Netice diye iki kız arkadaşları olunca, Hatice güzel Netice çirkin olunca, bizim Kürt çocuklar buna bir anlam veremiyor hâliyle. E yabancısı değiliz bu durumların. Öğretmenimi anlayamadım diye ben de az dayak yemedim Kudret ile arkadaşları gibi. . Netice büyümüş, güzelleşmiş (aslında hep güzelmiş), yazar olmuş ve elinde gerçek bir hikâye ile çıka gelmiş. Yazdığı bu kitabı Kudret'e hediye etmesi ve Kudret'in kitabı okumaya başlaması ile müthiş bir serüven başlıyor. Yazarın fikirlerini ifade ediş şekline bakmak isteyenler alıntılara göz atabilir. İçeriğine daha fazla değinmeye gerek duymuyorum ama bahsettiğim gibi benim için yarım kalan yer Kudret ve Leylan (Serap) hikâyesinin havada asılı kalmasıdır. Kudret kitabı okudu, kitap bitti, asıl kitap da bitti. Bunun yerine yazar dokunaklı hikâye sonucunda Kudret'e dönüp onun duygularını ve düşüncelerini aktarabilir, onun üzerinden biraz daha edebiyat ve felsefe yapabilirdi diye düşünüyorum. Bu çok mu önemli bir detay? Bence değil ama olsaydı daha güzel olurdu. Yazarın

Hayvanlardan Tanrılara: Sapiens ,

Homo Deus: Yarının Kısa Bir Tarihi ,

21. Yüzyıl İçin 21 Ders ,

Cesur Yeni Dünya kitaplarından çokça etkilendiği açıkça belli oluyor. Leylan'ı okuyan veya okumak isteyen herkesin bu kitapları da kesinlikle okuması gerektiğini düşünüyorum. Kitap böylece vermek istediği mesajı daha kesin, daha güzel bir şekilde vermiş olacaktır. Kitapla kalın, hoşça kalın.