Çocukların ağladığı bir dünyada bütün kahkahalar zalimdir. Öncelikle kitabı çok beğendiğimi ve bir gecede bitirdiğimi belirtmek istiyorum. Bazı kitaplar güzeldir,ağır gider,sonunda her şey belli olur(En Yakın Uzak kitabı gibi) ve sizi kalbinizden yakalar.Bazı kitaplar baştan sona güzeldir(“Çikolataca Konuşur musun?” gibi) sizi ilk cümlesinde kalbinizden yakalar ve sonuna kadar duygu değişimleriyle sürükler götürür.İkisi de ayrı lezzettir okuyucu için. Bu kitabı okurken kah ağladım kah güldüm .Ben ki kitap okurken ağlamak hiç adetim değildir buna rağmen üç yerde gözümde biriken yaşların yanağıma süzülmesine engel olamadım.Bu belki son yıllarda ve hatta son günlerde mültecilerin çektiği sıkıntıları görmekten,derinden hissetmekten kaynaklanmış olabilir.Acı acıdır lakin mevzu bahis çocuklar olunca acılar katlanıyor sanki. Kitapta mülteci bir kız olan Nadima’nın İngiltere’deki yaşam mücadelesi okul odaklı anlatılmış ve tabi ki dil bilmeden oraya adapte olma sürecini atlatırken disleksik bir çocuk olan Jaz ile dostluğu kalplere bir dantel gibi ince ince işlenmiş.İki yaralı çocuk,iki başka hayat,iki zorlu mücadele.Hatta kötü kız “Kara”da bile ne kadar kızarsanız kızın,neresinden bakarsanız bakın çocuk masumiyetini görüyorsunuz. Kitap, çocukların mültecilik kavramını anlamasını ve etrafında yaşananlara daha farkında olarak bakmasını sağlar diye düşünüyorum. En beğendiğim şeylerden biri de kitabın salt mültecilik kısır döngüsünde kalmayıp disleksik insanlar ile ilgili de inceden inceye bir bilinç oluşturması.Kitabın alt mesajları çok güzel.”Farklılıklar güzeldir”i net anlıyorsunuz. Ne diyelim okuyun,okutun.Ben bir öğretmen olarak öğrencilerimle okuyor ve konuşuyorum.Bizden son söz: Bir yerde çocuklar ölüyorsa orda ölen sadece çocuklar değildir.Vicdandır,merhamettir, sevgidir, iyiliktir,empatidir,insanlıktır... İnsanlığınızı öldürmemeniz dileğiyle ...

Çikolataca Konuşur Musun?Cas Lester · Genç Timaş · 2019807 okunma

··

875 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Özlem DALGIN