3. Kitaplar mı beni buluyordu yoksa ben mi kitapları? Bir süredir Bozyaka, Zincirlikuyu'da Dalgıçlar Fırını'nın hemen arkasında bir dükkan kiralayarak sıhhi tesisat esnafı olmuştuk. Orta ikinci sınıfın yaz tatili olduğunu hatırlıyorum.
Babamla birlikte, telefonda verilen bir adrese çeşme tamiri için gittik. Daireye girer girmez ağzım açık, zeminden tavana, duvardan duvara kitaplıktaki (tahminim) binlerce kitap karşısında dona kaldım. Babam, yetmişlerinde gösteren çift ile tamir edilecek sorunu konuşurken ben kitaplara dalmışım. Bu kez gözlerim devasa kitaplıkta acaba hâlâ okumadığım Yavuz Bahadıroğlu, Ömer Seyfettin, Jules Verne, Halikarnas Balıkçısı, Charles Dickens kitapları kalmış mı diye aranıyordu.
Evin hanımı kitaplara karşı hissettiğim çocukça iştahı, şehveti, ilgiyi farketmiş olmalı ki babamı ve kocasını banyo kapısında bırakıp yanıma gelmiş bana hangi kitapları okuduğumu sormuştu. Babam, 'Yerde gazete parçası görse alıp okuyor.' diyerek benim yerime cevapladı.
Emekli sınıf öğretmeni çift tamirat boyunca okuduğum kitapları sorup ne hatırladığımı anlatmamı istediler. Birkaç yazarın kitaplarından heyecanla bahsederken yüzlerindeki memnuniyetsizliği farkedince ilk kez, bazı kitapların bazıları için zenci kitabı olarak kabul edildiğini hissettim.
Yaşlı çift tamirat sonrası onlarca, belki de yüzü geçkin kitap dolusu bir pazar çantasını bana hediye ettiğinde o an yaşadığım sevinci, o ağırlığı dükkanımıza kadar nasıl soluksuz taşıdığımı anlatamam. Bu vesile ile kitaplarla seyahatimin üçüncü durağında tanıştığım yazarlar arasına Kemalettin Tuğcu ve Fakir Baykurt ta girmişti.
Hepsi beyazın aynı krem tonuna basılı, çoğunlukla sararmış ve ince kapaklı kitapları rutubet kokusuna kadar hatırlıyorum ama kitapların içerikleri maalesef net olarak aklımda değil. Aynı sıkıntıyı maalesef bazı Stephen King, Necip Fazıl Kısakürek ve Ahmet Yılmaz Boyunağa kitaplarında da yaşıyorum. Belkide ergenlikle gelen hormonal dalgalanmaların kurbanı oldular.