Genel olarak kitabı ele aldığımda diğer wattpad kitaplarına kıyasla daha iyi bir kitap olduğunu söyleyebilirim. Evet kurgusu basitti ama o alışılmış psikopat, kötü çocuk ve mafya tayfası diğer kitaplara kıyasla çok daha az miktardaydı. Bu gerçekten iyi bir şey. Aynı saçma olayları tekrar tekrar karakterlerin isimlerini değiştirerek yazmalarından sıkılmıştım. En azından birkaç olay vardı kitapta. Kitaptan genel hatlarıyla bahsedeyim: Masal on sekiz yaşını doldurduğunda kaldığı yetimhaneden ayrılmak zorunda kalmıştır. Eski yurt müdürü tarafından ona İstanbul'da bir kolejde burs ayarlanmıştır. Bursu tamamdı ancak kendine kalacak bir yer bulması gerekiyordu. Bir yandan da İstanbul'a geldiğinde etrafında ilgiyle dolaşan insanlar ve karşısında köle olacak bir beyaz atlı prens hayal ediyordu. Çünkü o masum kızımız. Masum bir aşk hikayesi yaşamak istiyor. -_- Ben bu tarz kitaplardaki başrol kadın karakterleri hiç anlamıyorum. Beyaz atlı bir prens hayal ediyorlar ama karanlık, çok karanlık bir ruhu olan, yarı psikopat, biraz mafya ve çok fazla miktarda kötü çocuk olan birine aşık oluyorlar. Ne hikmetse bu çocuk hep en yakışıklı, en göze çarpan erkek oluyor. Bu gibi karakterlerimiz en fazla on yedi yaşında oluyor. (Çünkü tam o yaşta gelecek kaygısı ve sınav derdi olmaz.) Nasıl bu hallerde olduklarını hiç kavrıyamıyorum. Her neyse bu psikopat ruhlu kötü çocuklarımızda işte bu kadın karakterlerimizden önce hiç hoşlanmazlar. Onlara karşı düşmanca davranırlar. Yarı ezer yarı söver misali kötü çocuk ruhlarını ortaya koyacak her şeyi yaparlar. Ama sonra ne olur dersiniz. O masum kızımıza aşık olurlar. Bunca kötülüğü yapmalarının genel nedenini aşka bağlar dururlar bu psikopat ruhlu ergenlerimiz. Neyse zaten bu kurguların nasıl geliştiği çok tahmin edilir olduğu için fazla uzatmama gerek yok. Ben en iyisi kitabptan bahsetmeye devam edeyim Ancak ne yazık ki hayat masallardaki gibi değildi. Zaten "Bir varmış bir yokmuş" yerine "Lanet olsun!" ile başlayan bir masaldan ne beklenirdi ki? Masal'ın hikayesi de bu şekilde başlamıştı. Masal, karşısına çıkan, sırlarla dolu, karanlık Rüzgar'ın gizemini çözmeye çalışırken kendini ona âşık bulmuştu. Aslında beyaz atlı bir prensti hayallerini süsleyen ancak gerçekte aşık olduğu kişi kötü çocuk Rüzgar'dı. Evet kurgu basit ama diğer kitaplara nazaran biraz daha iyiydi. Burada da çok aşırı klişe kısımlar vardı maalesef ama yine bir tık iyi sayılırdı. Kitabın sonları beni mutlu etti. Bu mutluluğun sebebi kitabın bitecek olması değil (tabii ki bu da bir etkendi. Şükür dedirten türden.) sonlarında "evet bir olay oluyor" dememden ve olmasından dolayıydı. Ne demem gerekir bilemem. Çok da gerek var mı bu kitabı okumaya? Yok. Hiç gerek yok ama okumak isterseniz yine kendiniz bilirsiniz. Benim düşüncelerim bunlardı.

Yaramaz ÇocukDilek Tarıncı · Epsilon Yayınları · 2015891 okunma

·

63 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Hasret