Hayata tutunmak, değişmek, kim bilir belki de içindeki seni keşfetmek. İnsanlar değişir ve bu kitap da bir kanıtı olabilir. Hangi başlığı ele alırsak alalım hepsine özel, ayrı birer roman yazılabilir. Sanırım ustalık da burada işte. Birkaç eser olabilecek konuları bir romanda toplamak ve hayran bıraktırmak. Mesela, adaletin olmadığı bir dünyaya sitem olarak yazılmış diyebiliriz ya da merhamet duygusunun varlığını hissettirmek için de olabilir veya ahlak yasası. Böyle fazlasıyla başlık oluşturabiliriz. Jean Valjean, merhamet timsali Fantine, küçük bir çocuk için yaşaması zor hayata ortak olan Cosette, Cosette'nin kalbinde tutsak olduğu Marius, Psikopos ve daha nice kahramanlarla tanışıyorsunuz. Olay örgüsü hayrete düşürüyor sizi. Hayran bıraktıran bir aşk hikayesi, ekonomik zorluk, sözde adalet, cehalet, devlet... Aslında "Victor Hugo Sefiller'i 17 yılda yazdı." cümlesi bile yeterli bazı şeyler için. Cehalet zulmü adalet gibi gösterir, dedi. Okumanın, öğrenmenin önemini bir kez daha anladım. Mutluluğun olduğu yerde merhamet de vardır, dedi. Merhametin sevgiyi, iyiliği, adaleti de öngördüğünü fark ettim. Bir somun ekmeği çalıp on dokuz sene ceza alarak bedava ekmek verildiğini anlattı. Adaleti, bozuk düzeni, doğru bildiğim yanlışı sorguladım. Özgürlüğe hasret kaldım kimi zaman okurken. Sefaleti anlattı, zenginin hakkındaki yoksulu aradım. Başkalarının ayıbını araştıracağınıza, kendi günahlarınızı hatırlayınız, dedi. Düşüncelerimden utandım. Sözleri ayna oldu bana. Sayfaların birikmişliği zihnimin kör düğümlerini çözdü. Marius, çılgın gibi aşıktı, dedi. Şahane bir aşk hikayesi okudum. Aynı kitapta başka başka olaylar ama tek hayat. Takdire şayan bir kalem. Sanki kelimelerin ruhu vardı yoksa böyle bana vicdanımı sorgulatır, düşüncelerimi değiştirebilir miydi? Pekala, sefiller kimdir? Sadece yoksul olanlar mı? Hayır, asıl sefiller vicdanını merhametten yoksun bırakanlar, insanlarla şans vermeyenler, adaleti sadece kağıt üzerinde yazılı maddeler sananlar, rahatı için başkasına acı çektirenler... Sefalet, vicdanı yaşamdan, kararlardan, seçimlerden uzak tutunca, yoksun bırakınca oluyormuş. Öğrettiğin her şey için, cümlelerinle kalbim ve aklım arasındaki uçuruma köprü olduğun için teşekkür ederim Victor Hugo.

SefillerVictor Hugo · Antik Yayınları · 201888,2bin okunma

·

50 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Merve