Kitap hakkında konuşmak yerine bugün bir karakter üzerinden kitabı konuşmak istedim. Heathcliff, kötülüğün portresi yada intikam ateşiyle hayatı herkese zehir eden bir aşık. Herkesin onunla ilgili farklı düşünceleri olabilir. Kötü değil diyeni bile gördü bu gözler. Ama benim için Heathcliff saf kötü bir karakterdi. Bu kötülüğü geçmişinden kendine miras kalmış olsa da, geldiği evde bu duyguyu pekiştirmişti. Catherine tarafından anlaşılmak ve sevilmek, onun içindeki iyi tarafı ortaya çıkarmış, bu farklı his de Catherine'e aşık olmasını sağlamış ki eminim bu da saf aşktı Heathcliff için. Çünkü Heathcliff duygularını uçlarda yaşayan bir insan bence. Catherine onun için kötülüğün içindeki iyilikti ve Heathcliff'in ihtiyaç duyduğu şey buydu. Catherine ise Heathcliff'e olan aşkını sırf onunla evlenmenin aşağılayıcı bir şey olduğunu söylemesi üzere bastırması garipti. Rüyasında "Linton ile evlendiğinde cennette olacağını ama cennette mutlu olmayacağını" söylemiş ama yine de cennete giderken aslında cehennemin kapılarını açmıştı kendisi için. Peki Catherine gerçekten Heathcliff'i seviyor muydu yada sadece bir bağlılık mıydı ondaki his? Bana göre Catherine hiçbir zaman Heathcliff'in ona duyduğu tutku ve aşkla sevmedi onu. Bir yazıda şunu okudum ve duygularıma tercüman oldu: "Heathcliff, bencil ve kötüydü ama Cathy onun iyi olma ihtimalini de kendi bencilliğiyle yok etti." Haklı bir isyan bana göre. Heathcliff evet kötüydü, ama benim için hikayenin kötüsü Catherine idi. Bu bencillik Cathy'i öldürdü ve ölürken de Heathcliff'in kalbindeki aşkıyla suladığı iyilik tohumunu kendisiyle beraber toprağa gömdü. Bu yüzden ki intikama kapıyı tamamen aralayan Cathy, Heathcliff'i uçuruma sürükleyen de yine oydu. Ama Heathcliff, Cathy'den alacağı intikamını ona olan aşkından dolayı çevresindekilerden almayı tercih etmişti o kadar. En sonda "Ne bitmek bilmez bir savaşmış bu. Bitse de kurtulsam!" demesi de manidar. Belki de kötü olmak istemiyordu ama - iyi olmayı da seçmemişti - içinde bir şeyler onu buna sürükledi ki bu kişinin iyiliğiyle ve kötülüğüyle, varlığıyla ve yokluğuyla Catherine olduğuna inanıyorum. Çünkü bazen sebep olanı suçlamak, eylemi gerçekleştiren bizler için daha kolay bir yoldur. Günahı işleyen bizlerizdir ama sebep olduğu için şeytanı suçlarız, bu da böyle bir alternatiftir bizim için.

Uğultulu TepelerEmily Brontë · İthaki Yayınları · 201642,4bin okunma

·

22 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Beyza Nur