Gece gece birden esti kitaplığimdan bir kitap seçtim. Ayraç bile kullanmadım. Elimde bir kalem satırların altını çize çize sanki iç sesim konuşuyormuş ben dinliyormuşum gibi...
Kitapta geçen; Bulaşıkları yıkarken içeceği çayı düşünen, çay içerken çocukların okulunu düşünen böyle böyle hayatı ıskalayan o kişi benim! Sevdiğiyle İstanbul'un uzak semtlerine huzur bulmak için gitmek isteyen ama yine sevdiğini "Yalnızlık Meleğiyle" aldatan o kadın benim!
Kendimi satır aralarına sıkışmış gibi hissettim. Bazı kitaplar insanın sesi gibi...
Kalemine sağlık Haşmet baba...