⁣“Bu labirentte koşmaktan yoruldum. Şimdi çıkmaz bir sokaktayım ve söylenebilecek tek şey bu.” ⠀ Muhtemelen en son ortaokulda Şeker Portakalı beni bu kadar ağlatmıştı; Algernon’a Çiçekler de ikinci oldu. Algernon’a Çiçekler’i yine kütüphanede bu hafta ne okusam diye gezinirken buldum ve konusu hoşuma gitti. Kitapla ilgili çok ayrıntı vermek istemiyorum okuma zevkinizi elinizden almamak için, kitabın içinde okurken keşfedilecek bir sürü şey var çünkü ve bunu kendiniz deneyimleyin istiyorum. Kısaca konusu şöyle: Çok düşük bir IQ ile doğan bir kişinin hayatını ve zeka seviyesini bir ameliyat ile yükseltip yükseltemeyeceklerini deniyor bilim adamları; kitapta da bu serüven anlatılıyor. Toplamda 325 sayfa ve ben nasıl başlayıp bitirdiğimi anlamadım bile. Kitabın tarzı günce gibi, olayları hep Charlie anlatıyor ‘ilerleme raporları’ adıyla. Bu da okunmasını ve kitabın dünyasına girebilmeyi kolaylaştırıyor bence. Okurken hep iki duygu arasında gidip gidip geldim; hüzün ve sevinç. Charlie’ye duyduğum empati gerçeklik hissini de çok fazla artırdı ve bence beni en çok etkileyen şey de buydu. Yaşanan her şeyi gerçek bir anı aktarılıyormuşçasına okudum. Profesörlere ve sözde düşünürlere yapılan ince göndermeler, okuyucuya öğretmen edasında parmağını sallamadan gösterilen gerçekler, verilen bilgiler, her sayfada karakter gelişiminin ince ince işlenmesi ve Charlie’nin hayatımıza girdiğini bile fark etmeden onu arkadaşımız kabul etmemiz... çok çok güzeldi.⠀ ⠀ Okuduğum en iyi romanlardan biriydi. Ne az düşünüyor, ne az umursuyormuşuz dedirtti her seferinde. Muhakkakk okumanızı, listenize eklemenizi öneririm.

Algernon'a ÇiçeklerDaniel Keyes · Koridor Yayıncılık · 201514,7bin okunma

·

300 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.