Gönderi
Üç harfli demediğim için, hassasiyeti olanlar adına özür diliyorum..
Çocuk kitaplarını okumayı ayrı seviyorum. Belki de bu benim hayalperest kişiliğimden kaynaklı bir durumdur. Çocukken gökyüzüne bakar şimdi belki de üstümde melekler geçiyordur diye düşünüp hatta inanıp boşluğa doğru gülümser el sallardım. Bana görünsünler diye de seslenirdim. Cinlerlede haşir neşirdi muhayyilem. Sadece bana görünecek her zaman yanımda olacak benimle konuşacak tatlı sevecen bir arkadaş olarak düşünürdüm onları ve böyle bir arkadaşım olsun isterdim. Allah'tan öyle bir şey olmamış. Oda da yalnızken arkamdan biri seslenince havaya sıçrıyan bendeniz, yanlışlıkla bu arkadaşlara rastlasaydi ne halt yerdi.. :)) belki de küçükken, büyüklerden duyduğum o hikâyeden dolayı böyle düşünüyordum.
Büyüklerimin dediklerine göre bir kadının çok ama çok güzel üç kızı varmış. Kadın bunları kem gözlerden korumak için hep saklıyormuş, birileri eve gelince. Bir gün böyle bir olay olmuş. Kadın onları büyük bir kazanın altına saklamış. Ortada kimsecikler yokken onları ordan çıkarmaya gitmiş. Kaldırmış kazanı ne görsün, üç kızıda yok orda. Aramış taramış bulamamış. Kadın Allahın yarattığını kuldan sakladığı için bu cezaya çarptırılmış. Işte bu olaydan cinler meydana gelmiş. Ve büyüklerin dediklerine göre de cinler çok güzel yaratıklarmış.
Hikaye işte ama o zamanlar baya inanmışa benziyorum bunlara. :)
Kitaba dönecek olursam.. Sara adındaki küçük bir kızın kurduğu düşerlerden bahsediyor. Sara kurduğu bu düşler sayesinde yaşadığı zor şartları dayanılır hale getiriyor kendisi ve diğer küçükler için. Okurken bende kendi çocukluğumda kurduğum düşleri hatırladım. Ve bu anımsayışlarla kitabı okumak daha keyifli hale geldi. Belki sizde bu kitabı okurken kendi çocukluk düşlerinizi hatırlarsınız. Kim bilir.. Denemeye değer, okuyun efendim :)
·
184 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.