Filmi izleyeli uzun zaman oldu. Kitabı, kulüple birlikte okuduk. Sürükleyiciydi...Okurken sonunda ne olduğunu merak ediyorsunuz. Filmden aklımda kalan Richard ve Pi'nin botta yaşadıkları zamanlar yani film afişi. Nasıl izlediysem artık. Kitabın sonundaki Japon adamlar sinir bozucuydu ama Pi'nin verdiği cevaplar çok iyiydi. Zeki çocuk. Bir an annesiyle ilgili olan hikayeyi gerçek zannettim. Ya da gerçekte olabilir, kim bilir?. Hangi hikaye gerçek sizce? Richard Parker ile olan mı, yoksa annesi ile birlikte olan mı? Annesi ile ilgili olan hikaye doğru da acaba yalnız kaldığı için R.P yi mi uydurdu kafasında?Çünkü yaşadığı şeyler inanılmazdı. O etçil ada korkunçtu. Biz küçük birşey yaşayıp psikolojik olarak tamamen çökerken, Pi'nin yaşadıklarının düşünüyorum da bizimkiler ne ki yani... Düşününce güzel ve ilginç bir hayal gücü ile yazılmış. Pi'nin kafa karışıklığında kendimi gördüm. Filmi tekrar izleyip Pi olayını kapatmayı düşünüyorum. Kitapta bazı duyguları yazar çok iyi ifade etmiş. Özellikle korkuyu tasvir ettiği uzun paragraflar var Onları paylaşıp yorumumu bitireceğim. "I must say a word about fear. It is life's only true opponent. Only fear can defeat life. It is a clever, treacherous adversary, how well I know. It has no decency, respects no law or convention, shows no mercy. It goes for your weakest spot, which it finds with unerring ease. It begins in your mind, always. One moment you are feeling calm, self-possessed, happy. Then fear, disguised in the garb of mild-mannered doubt, slips into your mind like a spy. Doubt meets disbelief and disbelief tries to push it out. But disbelief is a poorly armed foot soldier. Doubt does away with it with little trouble. You become anxious. Reason comes to do battle for you. You are reassured. Reason is fully equipped with the latest weapons technology. But, to your amazement, despite superior tactics and a number of undeniable victories, reason is laid low. You feel yourself weakening, wavering. Your anxiety becomes dread. Fear next turns fully to your body, which is already aware that something terribly wrong is going on. Already your lungs have flown away like a bird and your guts have slithered away like a snake. Now your tongue drops dead like an opossum, while your jaw begins to gallop on the spot. Your ears go deaf. Your muscles begin to shiver as if they had malaria and your knees to shake as though they were dancing. Your heart strains too hard, while your sphincter relaxes too much. And so with the rest of your body. Every part of you, in the manner most suited to it, falls apart. Only your eyes work well. They always pay proper attention to fear. Quickly you make rash decisions. You dismiss your last allies: hope and trust. There, you've defeated yourself. Fear, which is but an impression, has triumphed over you. The matter is difficult to put into words."

Life of PiYann Martel · Seal Books · 2006587 okunma

·

222 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

•dandelion wine•