Franz Kafka' nın hayattayken hiçbir eseri basılmamış ve ölmeden önce yakın arkadaşı Max Brod'a tüm yazmalarının yakılmasını vasiyet etmiş. Ancak Max onu dinlememiş ve eserlerin dünya ile buluşmasına ön ayak olmuş iyi ki de olmuş Kafka'nın okuduğum ilk eseriydi ve bir günde bitebilecek bir kitap. Mektup türü okumayı çok seviyorum bu kitapta beni bir öğretmen olarak çok etkilen bir kitap oldu. Kitapta çocuk yetiştirme konusunda bilinçsiz, sabit fikirleri olan, soru sormaya tahammül edemeyen ve sevgisini (var olduğuna inandığımız) göstermekte başarılı olmayan bir baba ve babasını örnek alan bir çocuk figürü görüyoruz. Çocuklar birer beyaz tahta, boş sayfa yada oyun hamuru (yada siz ne derseniz) gibidirler. Onlara şekil veren, karakterlerin büyük ölçüde oluşturan biz ebeveynler ve öğretmenleriz. Hep psikologlarca söylenen klişe bir söz vardır "Biraz çocukluğunuza inelim" bu söz öyle kıymetli ki çünkü büyüdüğünde Kafka, gibi ciddi sorunlarla boğuşan insanların zor çocukluk dönemi geçirdiği ve sorunlu aileler tarafından yetiştirildiği görülür. Kafka, daha çok küçükken hepimizin de yaptığı gibi ona en yakın kişiyi babasını örnek almış fakat büyüdüğünde çocukluğuna dair hatırladığı bir çok şeyi eleştirmiş babasında bulduğu hataları da belirttiği bu mektubu yazmış. Beni en çok etkilen kısım yazarın babasının ona sık sık öğütler verdiği fakat kendisinin hiç bir şekilde bunlara yapıp onlara örnek olmamasını eleştirdiği kısımdı. Sırada Dönüşüm ve Milena'ya mektuplar kitabım var. Milena'ya Mektup kitabının da bir bölümünde babasına yazdığı bu mektuptan bahsediliyormuş.

Babaya MektupFranz Kafka · Panama Yayıncılık · 201740bin okunma

·

1 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.