Gönderi

Birhan Keskin - kışın bana yaptıkları - Kürtçe çeviri
I Seni bir boşluğa attım gövdemi başka gövdeler bilmeyecek artık boşluk sesi ol.. hoşluk sesi ol.. sonra dönüp üz beni. Yüzüm yüzünü terk edeli kıştı. Yeni yeni kıştı. Kollarım kendi bacaklarımı sarmıştı. Fotoğrafta görünmeyen ışıklar vardı. Sandalyenin ucuna oturmuştum. Gözlerim bacaklarıma dolanan kollarıma, sonra bacaklarıma, sonra daha uzağa, salondan da uzağa, o yok yere bakıyordu. seni bir boşluğa attım gitmek üzereydim kalktım boşluk sesi ol.. hoşluk sesi ol.. Gözlerimdeki ay ışığı gözlerinin körlüğü içindi. II Hadi benim umarsızım ben ölmek üzereyim yorgunluğum da öyle sabrımın son parçasını da yedim az önce. Hadi benim suskunum geçtiğim yılları yaktım ardımda çocukluğumdan gelirken düştüğüm o keskin virajdan sürüklendiğim bu vakte dek sıkıca tuttuğum kırık dökük inançlarım bile ölmek üzere. hadi benim kırgınım kışın bana yaptıklarından, yazın beni öldüren yıldızlarından sonra yitirdiğim mevsimler değil, vaktim yok, baktığım yerleri yaktım içime ağladığım suları da içtim az önce. III Seni şimdi bir yabancı gibi karşıma alıp sanki senden bahsetmiyormuşum gibi yapıp sanki benden bahsetmiyormuşum gibi hatta bir aşktan bahsetmiyormuşum gibi fırtınayı ve huzuru anlatacağım sana. Yılları ve yolları, limanları ve fırtınayı ve aşkın belki hiç adı geçmeyen kuzeyini aşkın bu kuzeyden nasıl düşürüldüğünü, artık sonsuza dek yitirdiğimizi büyünün bitişini, hiç gerekmeyen yıllarda huzur, çok gereken yıllarda da fırtına nasıl yaşanır onu anlatacağım. Seni bir yabancı gibi karşıma alıp bunun dayanıklı bir şey olmadığını sürekli kılınmadığını, çünkü aşkın yapılan bir şey olmadığını, başlangıçta bir melek konduğunu sonunda bir kelebek öldüğünü, yani kısacık sürdüğünü, oysa hayatın bir korkular ve alışkanlıklar bütünü olduğunu, bütün bunları sana nasıl anlatacağım? IV Kalbim ölü mevsimler gibisin bir şeyin görünmeyen iyi yanları gibi ama bitti mevsim, bir başka yolcu yok sana fark etmez gibisin. Kalbim demir masanın küfü, örtünün yırtığı camın kırığı, patlayan freni hayatımın kalbim, anla, bitti mevsim bir başka yolcu yok sana. Birhan Keskin Kiryarên Zivistanê Yên Li Min I Min tu avêt nava valahîyekê Dê ti gewde gewdê min nezane êdî Bibe dengê valahîyê... Bibe dengê xweşahîyê... Paşê vegere û min biêşîne Gava ku rûyê te, rûyê min terikand zivistan bû. Hêj nû bibû zivistan. Destên min çîpên min pêçandibû. Di wêneyan de şewqên nedîbar hebûn. Li ser kevîya kursî rûniştibûm. Çavên min li destên ku çîpên min pêçandî, paşê çîpên min, paşê jî jê dûrtiran, ji salonê jî dûrtir, li wê valahîya tuneyî dinihêrî. Min tu avêt valahîyekê Dikim biçûma, rabûm Bibe dengê valahîyê... Bibe dengê xweşahîyê... Hîvrona di çavên min de Ji bo koraya çavên te bû. II De bêçareya min Ez dikim bimirim Westana min jî wusa Min kerta dawî ya sebra xwe jî xwar Bistek berîya niha De bêdengîya min Min salên ku jê bihûrim şewutand li paş xwe Ew bawerîya min a şikestî û jihevdeketî ya ku min xwe pê ve şidandibû Ji wê fetloneka dijwar a ku gava ez ji zarokatîya xwe dihatim lê ketibûm û heya niha ez pê ve kaş dibim jî dike bimire. De dilşikestîya min Kiryarên zivistanê yên li min, Piştî havîna ku stêrkên wê min dikujin, Yên ez wenda dikim ne demsal in. Wextê min tune, Min derên ku lê nihêrîbûm şewitand Avên ku herikandibûm hundirê xwe jî vexwar Bistek berîya niha. III Ez ê aniha te wek bîyanîyekî bidim li hemberê xwe û Çan wekê behsa te nakim Çan wekê behsa xwe nakim Heta çan wekê behsa eşqê jî nakim Ez ê behsa bahoz û aramîyê bikim ji te re. Sal û rêyan, bender û bahozan û bakurê eşqê yê belkî navê wî qet derbas nebûyî, bê çawa eşq ji wê bakurê hatîye ketin, bê çawa êdî heta hetayê me ew wenda kir, xelasbûna efsûnê, Di salên beredayî de aramî, Di salên kêrhatî de bahoz Bê çawa tên jîyîn ez ê behsa wan bikim. Ez ê çawa te wek bîyanîyekî bidim li hemberê xwe û Bê çawa bêjim ev ne tiştekî qayîm e, bi domdarî nehatîye kirin, ji ber ku eşq ne tiştekî çêkirîye, Di serî de ferişteyek lê danîye, Di dawî de perperokek lê mirîye, yanê kurtikî domîye, lê jiyan bi tirs û elimandinêyek pêk hatîye, Ez ê Van hemûyan ji te re Çawa vebêjim? IV Dilê min Mîna demsalên mirî yî Mîna tiştekî ku alîyên wî yên baş nedîbar î Lê xelas bû demsal Rêwîyeke din nîn e bo te Mîna bêhay î. Dilê min Kufa maseya hesin, çirîyaya rûberê, Şikestîya camê, teqîyaya frêna jîyana min, Dilê min, fehm bike, Xelas bû demsal, Rêwiyeke din nîn e bo te. Birhan Keskin werger: h-erdalok
·
26 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.