17. yüzyılda yaşamış olan ünlü Kürt şairi ve düşünürü Ehmedê Xanî, o dönemde revaçta olan bölge dillerini bilmesine rağmen, Kürtçe yazmayı tercih ediş sebebini şu sözlerle ifade ediyordu:
Safî şemirand,
vexwarî durdî
Manendê durê lîsanê kurdî
Înaye nîzam û întîzamê
Kêşaye cefa ji bo yê amê
Da xelq-i nebêjitin ku Ekrad
Bême’rîfet in, bêesl û binyad.
"Saf olanı bir kenara bırakıp
tortulu olanı içti
İnci gibi olan Kürt lisanını
Onu nizam ve intizama soktu
Halk için cefa çekti
Başkaları Kürtler için
Köklü ve asil değil, demesin diye."
Ehmedê Xanî, Mem û Zîn