"Marslı" büyük eserdir. Gelmiş geçmiş en iyi romanlardandır. "Marslı" en iyilerdendir, tam bir prestij örneğidir! İlk önce, bize bilim-kurgu romanından daha fazlasını sunduğu için Andy Weir'e teşekkür etmek isterim. Ben, hayat-kurgu diyorum buna. Hayat şartlarının olmadığı bir yere bilimle hayat şartlarını "taşıma" çabalarını kurgulamıştır. Büyük bir maceraya büyük bir heyecanla başladığımız gibi, büyük macerayı büyük heyecanla da bitiriyoruz.Mars'tan bahsediyoruz; ölümden başka hiçbir şeyle öldüremediğimiz UMUT'un dahi anlamını yitirdiği bir gerçeklikten. Burada her şey bilimle anlam kazanıyor.Hesaplar o kadar ince ve bilimsel ki, küçücük hata bile ölüm demek. Romanı okurken Mark Wattney gibi her anınızın ölümle burun buruna mücadele vererek geçtiğini hissedeceksiniz. "Marslı" edebiyatta yeni bir türün -hayat kurgunun- başlangıcı olmalıdır. Evet, olaylar Mars gezegeninde geçiyor daha çok ve kurgusu da bilinen bilim-kurgudur. Fakat her kim bu romanı bilim-kurgu eserleri listesinde sıralasa da ben asla bunu yapamam; "Marslı" hayat-kurgu romanıdır. Zannetmiyorum ki bu güzide eser bize bilimsel veya teknik detaylar vermek ve Mars gezegeninde çaresiz kalmanın gerilimini yaşatmak için yazılmış olsun. Bana göre bu roman, bu kurgu Dünya'mızı anlatıyor, onun farkında olamadığımız gerçeklerine dikkat çekiyor, bıktığımız, anlam veremediğimiz, bunalıma girdiğimiz, nimetlerinin değerini bilmediğimiz dünyamızı bize olumlu anlamda inşa etmenin çabasını, mesajını veriyor. Bu yüzden kızıl gezegende mahsur kalıyoruz, oksijensiz kalıyoruz, yaşamımızı sürdürmek için bir hayat inşa etmemiz gerektiği durumda kalıyoruz. Ve bunun muazzam çilesini çekiyoruz. Mars'taki yaşamımız ölümle mücadele ötesine varamıyor. Meğer ki Dünya'mızda da böyle değil midir?! En basitinden örnek olarak bir ağacın varlığı, bir ormanın ve yeşilliğin olmasını gösterebiliriz. Karbondioksidi alırlar, oksijen bırakırlar. "Kıyamet kopacağını bilseniz bile elinizdeki fidanı dikiniz" hadis-i şerifini tam da burada hatırlatmakta oldukça yerinde olacaktır. Tüm ağaçları ve yeşilliği mahvettiğimizi düşünelim. Mars'a gitmeye gerek kalmaz, Mark Wattney'in çilesini kendi gezegenimizde de tecrübe edinebiliriz. Nefes alamadığımız sürecin ötesi ölüm değil mi?! Üzücü değil mi hayatımızın ölümle mücadele üzerine kurgulanmış olduğunu bilmek; farkında olarak veya olmayarak. Marslı'nın aile, anne, okul, bilimin önemi, bize sunulmuş hayatın ne kadar muazzam bir nimet olduğunun farkında olma...gibi anlatmak istedikleri var. Siz Hermes'in nereseine takıldınız? Dünya'nıza dönünüz; mektubu götürüp annenize gösteriniz ve ona sarılınız, arkadaşlarınıza koşunuz ve onlara içtenlikle bakış atınız, okula gidiniz hocanızdan çiçek yetiştirmeyi öğreniniz. Ahh.. "Marslı"!.. İnanıyorum ki en iyiler arasında kendine yer edineceksin ve yerinde sabit kalacaksın. Anlatılacak çok şey var.Bu 'çok şey' diye tabir ettiklerimi her kesin okuyup kendince anlaması en doğrusu. Keyifli okumalar!..